Chapter 6: Rival
Sometimes, life brings you into a situation you can't escape. It's a matter of how will you go through it, or how will you survive the unexpected events you wish not to cross with. Napabuntong-hininga ako ng malalim habang iniinom ang strawberry flavored smoothie na binili ko sa cafeteria kanina. It's already 4 o'clock in the afternoon. Nakaupo ako ngayon sa isa sa mga benches na nasa labas ng school gymnasium. I can hear the muffled squeaks coming from the gymnasium- probably from the shoes they are wearing. Rinig ko rin ang tunog ng tumatalbog na bola at ang pagpasok nito sa ring, even their shouts and cheers inside. I guess it's fun to play sports. But nah, I'm really not into it. I'd rather sleep all day doing nothing.
The cold and sweet taste of the smoothie filled the corners of my mouth. Palihim akong napangiti dahil nagustuhan ko ang lasa nito. If there's one thing in the world that can make me do things without thinking twice, it's strawberries. I fished out the phone from my pocket and opened Facebook. I rarely go online. Hindi ko lang trip mga tao sa social media. Besides, wala rin naman akong friends.
A notification popped up out of nowhere. Binuksan ko ito at binasa.
Eros Vallé added you.
Uh. Damn. It's him. I thought they were playing.
Muli kong tiningnan ang looban ng gym. I can no longer hear them playing. Siguro tapos na. Pinatay ko na lang ang cellphone ko ulit at muling ibinalik sa bulsa. Isinukbit ko ang itim na bag sa balikat at tumayo. Narinig kong papalabas na sila kaya agad akong kinabahan ng kaunti. Wait, there's nothing to be nervous with, right? Right. I sighed deeply and stared at the cup of smoothie I am holding. Ubos na pala. Agad kong iginala ang mga mata ko at naghanap ng basurahan.
My phone rang again. Napairap ako at kinuha ito ulit sa bulsa ko. Who is it this time?
Eros... Calling...
Paano niya nakuha number ko?
As I was about to answer it, bigla akong nabangga sa isang matigas na pader. Tila biglang bumagal ang pagtakbo ng oras at nakita ko na lang ang sarili ko na unti-unting natutumba. Nantekotta i? Naze watashi wa itsumo fukōna nodesu ka? (What the hell?? Why am I always unfortunate?)
"AAAH-"
Napapikit na lang ako at inantay na masaktan ang likod sa sementong daan. Seconds later, I still didn't feel the rough cement floor on my back. What happened?
Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko. Una kong nakita ang mukha ng isang lalaking may itim na buhok. His eyes are piercing right into my soul. Bumilis ang tibok ng puso ko as I stared at him back. His thin lips are pursed and his thick brows are adding that godly demeanor to him. Tila nanghina ang mga tuhod ko sa taong nasa harap ko ngayon kaya tuluyan akong napahiga sa semento. He fell directly on top of me. Hindi ko napansin na nakahawak pala ako sa mga braso niya kaya nasama ko siya sa pagkakatumba ko.
Dareka ga kantan ni kieru hōhō o oshiete moraemasu ka? (Can someone tell me how to vanish easily?)
Biglang bumalik ang paggalaw ng oras at unti-unti kong narinig ang tilian ng ilang babae sa paligid. May mangilan-ngilan pang kumukuha ng picture kung saan. Agad na uminit ang pisngi ko at itinulak siya ng malakas. Dali-dali kong pinulot ang cellphone ko at muling humarap sa kanya sabay yumuko.
"Mōshiwakearimasen!" (I'm sorry!)
Napansin kong tumayo rin siya at pinagpagan ang likod at pang-upo. Naalala kong naitulak ko nga pala siya ng malakas kaya paniguradong nadumihan rin ang suot niyang uniporme.
أنت تقرأ
20000 Milliseconds (BoyxBoy)
قصص المراهقين"Is it possible to fall in love with someone who just hugged you for 20 seconds?" Yuen Tsugeyama, an ordinary young man, stumbles upon Eros Vallé, a captivating figure he never expected to encounter. Little did Yuen know that their chance meeting wo...
