Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
B Ö L Ü M : GERÇEK SANILAN
Hafif çiseleyen yağmur rüzgarla beraber yüzümü yalıyor, saçlarımın arasında dağılıyordu. Montumun fermuarını boğazıma kadar çektim ve ellerimi ceplerime yerleştirdim. Kış ayında olduğumuz için havalar her geçen gün soğukluğunu arttırıyordu. Ara sokağa saptığım an korna sesi doldurdu kulaklarımı. Kafamı benimle aynı hızda ilerleyen arabaya çevirdim. Siyah filmli camı aşağı indi ve kadrajıma Reha girdi.
"Bin." Ellerimi göğüs kafesimin üzerinde birleştirdim.
"Herkes senin emirlerine uyuyor olabilir ama ben herkes değilim." Diye konuştum sakince.
Dudakları yukarı kıvrıldı. Yeni tıraş olmalıydı. Kirli sakalları gidince, belirgin yüz hatları göz önüne serilmişti. Kahvelerini çevreleyen uzun gür kirpiklerini kırpıştırdı. Cebinden çıkardığı şeyi bir anda parmaklarının arasında salladı.
"Sen.." Parmak uçlarım boynuma ilişti.
Kolyemi avuçlarının arasına alıp kapadı. "Ailenden kalan son şeyi de kaybetmek istemezsin diye düşünmüştüm oysa ki." Dedi alaycıl ama sert bir sesle.
Kahretsin!
Depoda dışarı çıkarken düşürmüş olmalıydım. Kaşlarım derinden çatıldı. Kapıyı açıp koltuğa oturdum. Gaza abanarak, tekerleklerin asfaltta iz çıkarmasına sebep oldu. Kemerimi takıp kendimi sağlama aldım.
"Yapabileceklerimi dün kendi gözlerinle gördün." Dedi dümdüz bir sesle. "Ama inatla hala benden uzak durmuyorsun." Dudaklarımı ıslattım.
Zehirli bakışları birer ok gibi dudaklarıma indi ve saplandı. Zehri içime aktı. "Çünkü sen sorularımın cevaplarısın ve ben gerçeklere kavuşana kadar senden uzak durmayacağım." Diye konuştum sertçe. Ardından devam ettim. "Buna alışsan iyi edersin Alagan. Nefretin ve intikamın hep bir nefes uzağında olacak." Dediklerimin sonuna kadar arkasındaydım.
İşaret parmağımı kalbinin üzerine yasladım. "Sen ne kadar kötü olursan ol, her zaman iyilik önde gelir." Gözlerinde bir şeyler aradım. Tanıdık bir şeyler.
Bomboştu.
"Yanmak istediğini bu kadar bilmiyordum." Dediği şeye içten bir şekilde güldüm. Kahveleri gülüşüme kaydı.
"Bilmediğin çok şey var, sorun etme." Dudakları yukarı kıvrıldı. Işıklarda durduğunda kendi tarafındaki camı açarak içeriye hava dolmasını sağladı.
"Nereye gidiyoruz?" Diye sordum merakla. Vitesin yanına koyduğu sigara paketinden dal çıkardı. Dudaklarının arasına yerleştirdiği sigarayı, elini etrafına kalkan yaparak yaktı.
