Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
B Ö L Ü M : ÖLÜ BEDENLER
Bazen zamanı geriye sararak, canımızı yakan o andan kaçmak isteriz. Sanki hiç yaşanmamış gibi. Bulunduğum ortama aniden düşmemle etrafımdaki sesler netlik kazandı. Başım dönüyor, aldığım hırıltılı nefesler kulaklarıma doluyordu. Ellerimi boğazıma götürüp sıkıca sardım. Boğuluyordum. Kirpiklerimi defalarca kırpıştırdım.
Rüyada mıydım?
"Kızım." Babamın sesi bir anda bedenime sertçe tekmesini geçirdi.
Titrek bakışlarım hasret olduğum yüze tırmandı.
Buradaydı.
Öldü sandığım, mezarlarının başında feryat döktüğüm anne ve babam tam karşımdaydı.
"Bu anı uzun zamandan beri bekliyorum." Bedenimi saran öfkeyle beraber ayaklandım ve Kamer'in karşısına geçtim.
"Ne yaptın sen? Onları öldü gösterip yıllarca sakladın mı? Nasıl bir şerefsizsin sen." Haykırışlarıma annemin hıçkırıkları eşlik ediyordu.
Beklemediğim bir anda eli sertçe bileğimi kavradı ve kendine doğru çekti. "Dokunma ona." Babamın sesi kulaklarıma dolmuş, defalarca tekrarlanmıştı.
"Benimle düzgün konuş ufaklık. Duyduklarından sonra nasıl büyük bir yalanın içinde olduğunu öğreneceksin." Öfkesi sesine yansımıştı. Kaşlarım çatıldı?
Duyduklarımdan sonra mı?
"O zaman kimin şerefsiz olup olmadığına karar verirsin. Şimdi yerine geç otur." Bileğimi iterek bıraktı.
Bakışlarım babama kaydı. Ağzındaki bezi çıkarmışlardı. Öfkeden suratı kıpkırmızı olmuş, dişlerini sıktığından dolayı, yüz hatları belirginleşmişti. Kamer'i kızdırıp yanlış bir şey yapmaması için dediğine uyarak geri yerime oturdum.
"Anlat." Diye konuştum büyük bir sinirle. Harelerim anneme kaydı. Nasıl da yıpranmış duruyordu. Her zaman özenle baktığı uzun saçları, omzuna kadar kesilmişti.
Dudaklarında her şeye inat buruk bir tebessüm yeşerdi. Gözleri dikkatle ve özlemle yüzümde geziniyordu.
"Ebru." Kamer'in dediğiyle beraber bakışlarımı ona çevirdim. Babama bakıyordu. "Bu isim sana bir şeyler çağrıştırdı mı, Önay?"
Ebru.
Bu isim bugün birinin daha dudaklarından dökülmüştü.
