Her şeyden kaçıyordu oysa ki,
Aklında dönüp duran kirli anılardan, cevabını bulamadığı sorulardan ve geçmişinden. İçindeki fırtınada savrulup duruyordu, yaprak gibi.
O bir çiçek kadar güzel, ölüm kadar tehlikeliydi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
B Ö L Ü M : İNTİKAM
Adam gözlerini koltukta uyuya kalan, küçük kızına çevirdi. Kızıl saçları yastığa dökülmüş, yeşillerini gizlemişti uzun kirpikleri. Adam kızının baş ucuna çöktü. Kendi canından korkusu yoktu. Korktuğu gözünden bile sakındığı kızı ve sevdiği kadındı. Elini, kızının yüzüne düşen saç tutamına atıp, naif bir hareketle geriye itti. Eğilip dudaklarını kızının alnına değdirdi. Daha sonra ayaklanıp evden çıktı. Yapmak zorundaydı. Sonucunun neler doğuracağını bilmeden...
*
Avuçlarımın arasına doldurduğum soğuk suyu, yüzüme çarptım. Adamın vurduğu kısımlarda ince bir sızı oluşmuştu. Dişlerimi birbirine geçirdim. Başım çatlıyordu. Gözlerim aynadaki yansımama ilişti. Elmacık kemiğimin üzerinde hafif bir kızarıklık oluşmuştu. Dudağımın kenarı ise patlamış, kanı kurumuştu. Soğuk su sayesinde az da olsa kendime gelmiştim. Elimle saçıma çeki düzen verip odaya geçtim.
İçerisi zaten havasızdı. Bir de Reha sigara içtiğinden dolayı hep duman altı olmuştu. Kırmızı loş ışık yüzünü boyamış, güzel çehresini can alıcı kılmıştı. Ona doğru adımladım. Kahveleri gözlerime tırmandı. Siyah deri koltuğa oturdum. "Canımın yanmasını izleyecek kadar, benden hoşlanmamanın sebebi ne?" Diye konuştum dudaklarımı ıslatırken. Göğsümün üzerine koca bir ağırlık bırakılmıştı sanki.
"Sana baktığım zaman ne görüyorum biliyor musun?" Ses tonu eline çakmağı almış, içimi ateşe vermişti. Gözlerimin içine bakarak devam etti. "İntikam." Hafif öne doğru kaydı. "Sen benim ölümüne beklediğim, kanlı intikamımsın."
Sözleri ruhumu ayaklarının altına alıp, acımadan ezdi.
"Neden?" Diye sordum titrek bir nefes alırken. Dudakları yukarı kıvrıldı.
"Öğrenmen için, daha çok şey kaybetmen lazım ve ben senin canının yanışını zevkle izleyeceğim." Dedi sırtını geriye yasladığında. Kaşlarım derinden çatıldı.
"Biliyor musun bazı insanlar vardır, bir gram sevgiyi hak etmezler." Diye konuştum dişlerimin arasından.
"Sende bu insanların arasına giriyorsun. Sana acıyorum aslında. Sen sevgisizliğe mahkumsun." Gözlerinde öyle bir öfke belirdi ki. Oturduğu koltuktan hızla ayaklanıp yanıma geldi. Üzerime doğru eğildiğinde, parmakları çenemi kavradı. Harelerim dikkatle yüzünde gezindi.
