სიკვდილი ,სიძულვილი,სისხლის წყურვილი ეს ჯონ ჯონგუკისთვის არასდროს ყოფილა უცხო,თავისი ას წლიანი სიცოცხლის მანძიზე.
სიყვარული....
ეს გრძნობა და სიტყვა კი არც ისე ახლობელი იყო ,მისთვის თუ არ ჩავთვლით მშობლებს ,და მის ორ მეგობარს,მაგრამ ხომ იცით ყოველთვისაა რაღაც დანაკლისის გრძნობა,მეტი შჭირდებოდა მეტი ვიდრე მეგობრული ,და მშობლური,სიყვარული.
რაღაც რაც მის ცარიიელ ასწლიან გაყინულ გულს გაულღობდა,და მის ცხოვრებას მეტ აზრს შემატებდა.
ბოლოს და ბოლოს ვინც არ უნდა იყო ,ვამპირი ,ალფა ,თუ ჰიბრიდი ყველას ჭირდება გვერდით ისეთი ვინმე ,ვინც ამ ყველაფერს აზრს შემატებდა.
ასე დაიწყო ,ჯონ ჯონგუკმა მეწყვილის მოძებნა,თავისი ცხოვრების ბოლო ორმოცდათი წელია უკვე მის ძებნაშია,მაგრამ ამაოდ ,თანაც უკვე იმედები ეწურება.
თუმცა ასეთ დროს ყოველთვის იყვნენ ისეთები ,ვინც მის გამხნევებას ცდილობდა,მშობლები მეგობრები,თავიანთი მომაბეზრებელი წინადადებებით.
"ნუ ღელავ ჯონგუკ ყველაფერი კარგად იქნება მას მალე იპოვი"
"ის მაინც ვერსად გაგექქცევა ჯონგუკ ,ხომარ გავიწყდება ვინ ხარ მაინც იპოვი მას"
"შვილო ყველაფერი კარგად იქნება იმედი არ დაკარგო"
დღევანდელი დღე
ჯონგუკი რათქმაუნდა არ აპირებდა ,ასე უიმედოდ უბრალოდ ჯდომას ,ამიტომ გადაწყვიტა უბრალოდ ცოტახნით მაინც დაევიწყებინა მეწყვილის ამბავი და საქმისთვის მიეხედა.
-მამა როგორც გავიგე ამ დღებში ,აღმოსავლეთის რეზერვაციის ალფა პარკ ნიკთან ხელშეკრულებას აფორმებ.
-კი შვილო ჩვენ ზეგისთვის დავგეგმეთ შეხვედრა,თან მათ ოჯახს ვახშმადააც მოვიპატიჟებთ.
თანაც იმედი მაქვს შენ იუნგი და ნამჯუნიც დაესწრებით არა?
