პანიკა ... იმის მიუხედავად რომ ჯონგუკს თავი ,არაჩვეულებრივად ეჭირა როდესაც ოთახიდან გამოვიდა და ომეგა იქ დატოვა,პანიკამ მოიცვა რათქმაუნდა ის ხომ ბოლო ორმოცდაათი წელი ეძებდა მეწყვილეს,და როგორც იქნა იპოვა მაშინ როცა იმედი საბოლოოდ გადაეწურა,და წარმოდგენაც არ უნდოდა როგორი იქნბოდა ის ფიზიკურად,იმის მიუხედავად რომ ჯერ მხოლოდ მისი ომეგა მგლის ფორმაში ნახა,დარწმუნებული იყო რომ ადამიანის ფორმაშიც შესანიშნაავი იქნებოდა....მაგრამ ახლა ნამდვილად უნდა მოეფიქრებინა რამე რომ ის ოთახში მყოფი საოცრად საყვარელი ომეგა დაემშვიდებინა,და უფრო მეტად არ დაეფთხო ,ჯონგუკი ესეთ რამებში მაინდამაინც არ იყო გარკვეული ამიტომ ,ბიჭებს დაურეკა და უთხრა რომ სასწრაფოდ მისულიყვნენ მიზეზს კი მერე ეტყოდა .
ათი წუთის ლოდინის მეერე კი როგორც იქნა ბიჭებიც მივიდნენ,ჯონგუკმა მათ ყველაფერი უთხრა თუმცა იუნგისაც და ნამჯუნსაც უჭირდა დაჯერება.
-ანუ ახლა გვეუბნები რომ ამდენ ხნიანი ძებნის მერე ,როგორც იქნა იპოვე ის და გინდა გვითხრა რომ მანიაკივით აქ მოათრიე და ოთახში ყავს გამოკეტილი?...იუნიმ ღმად ჩაისუნთქა როდესაც წინადადება დასრულა,ცოტა უჭირდა ამის დაჯერება.
-კი მართალია,ოთახში მყავს გამოკეტილი.
-და ..მე და იუნგიმ რა უნდა ვქნათ ჯონგუკ?
-ღმერთო ჩემო არ მინდა უარესად შევაშინო უბრალოდ არ ვიცი რა ვუყო ახლა და იქნებ რამე მომაფიქრებინოთ მაგ თქვენი უმქნისი ტვინებით.
-ანუ გინდა რომ შენი გაფუჭებული საქმე გამოვასწოროთ?
შეუსწორა ნამჯუნმა,და თვალები გადატრიალა.
-ჯანდაბა ჯონგუკ შენ საერთოდ ტვინით აზროვნებ?აქ ისე მოიყვანე თითქოს შენი მონა იყოს ,ალბათ ახლა დამფრთხალია და შეშინებული,დაემუქრე რომ ალფას ხმას გამოიყენებდი, ახლა კი გიზნდა და ასე უბრალოდ გამოასწორო ყველაფერი?...
