ადამიანები თანდათან შეგუებას სწავლობენ,ყველაფერთან და ყველანაირ ტკივილთან,მას თავს ვერ დაღწევ სამაგიეროდ უნდა შეძლო და იცხოვრო ამ ტკივილთან ერთად.
1 წლის შემდეგ
შეეგუება ,რაღაცის მიღება იმ სიტვაციის განალიზება რასშიც იმყოფები ყველაზე მთავარია,რადგან ხანდახან უბრალოდ სხვა გზა არ არსებობს.
აი რა გაკეთა ჯონგუკმა ამ ერთი წლის მანძილზე ,რაც ჯიმინი წავიდა და წერილი დაუტოვა,თავიდან უჭირდა თუმცა მერე სიტვაციას შეგუა ,და უბრალოდ ნატრობდა რომ ერთ დღეს როგორც წერილიში ეწერა ჯიმინი აუცილებლად დაბრუნდებოდა.
მაგრამ ალბათ გაგიგიათ ცუდი ამბის გაგებისას ადამიანის გონება და ტვინი რამდენიმე ეტაპად იყოფა და პირველ რიგში ამბის უარყოფაზე გადადის უჭირს დაჯერებააო.
ასე იყო ჯონგუკის შემთხვევაშიც ,ახლა რომ გავიხსენოთ როგორ გიჟივით დადიოდა და უარყოფდა ჯონგუკი იმ ამბავს რომ ჯიმინმა ასე უბრალოდ ადგა და მიატოვა,ვერ იჯერებდა ან სადღაც ქვეცნობიერში შეილება იცოდა მისი ბრალიც რომ იყო და ეს კიდევ უფრო ამძაფრებდა მდგომარეობას.
ისე გულით უარყოფდა და ვერ იჯერებდა ალფა ჯიმინის წასვლის ამბავს ლამის პანიკაში ჩავარდა,არც იუნგის და არც ნამჯუნს არ ახსოვდა მათი მეგობარი ოდესმე ასეთ მდგომარეობაში ყოფილიყო.
და ახლაც ასეთ მდგომარეობაში ყოფნის დროს ჯონგუკს ვერაფრით ეხმარებოდნენ ან რა უნდა ექნათ.?
მერე ნელ-ნელა საკუთარ თავს ადანაშაულებდა და საკუთარ დანაშაულს იაზრებდა თითქოს
ამ შემთხვევაში ჯონგუკის ბრალი ნამდდვილად იყო ,იცოდა რომ ეგოისტურად მოექცა ომეგას მხოლოდ საკუთარ სურვილებზე და გძნობებზე ფიქრობდა და ომეგაზე სულ არ უფიქრია ,რა შედეგი შეილება მოეტანა ,მისი და ომეგას მამის გარიგებას .
და ალფას მდგომარეობას ეს რომ თვითონ ნამდვილად გახლდათ დამნაშავე ჯიმინის წასვლაში, კიდევ ამძიმებდა.
მესამეე....
შეგუება ეს ის ეტაპია სადამდეც ყველა მივდივართ თუ რაიმე სხვა სავალალო გზებს არ დავადექით.
რამდენიმე თვის მერე ჯონგუკსაც მოუწია შეგება რომმ ომეგამ მიატოვა,წავიდა თუმცა შეგუება ხომ დავიწყებას არ ნიშნავს.
ერთი ღამეც არ გავიდოდა რომ ომეგაზე არ ეფიქრა ამ ერთი წლის მანძილზე ,და არ ენატრა ჯიმინის დაბრუნება.
იშვიათად თუმცა თთეჰიონი ჯინი და ჰოსოკიც იგებდა ჯონგუკის ამბავს ამ ხნის მანძილზე იშვიათად ქონდათ კონტაქტი ჯონგუკთან.
თუმცა უფრო ხშირად ჰოსოკი ეკონტაქტებოდა ჯონგუს ,რადგან ვერ ითმენდა თან ალფა ცოტათი ეცოდბოდა და ხანდახან ჯიმინზე ახალ ამბებს ეუბნებოდა .
რათქმაუდა ალფამ რამდენჯერმე თხოვა ეთქვა სად იყო ომეგა თუმცა ჰოსოკი ,ჯიმინს ხომ არ გათქვამდა,ამიტომ მხოლოდ იმას ეუბნებოდა რომ ომეგა კარგად და ბედნიერად გრძნობდა თავს.
ჯონგუკს რაღაც მხრივ ესეც ამშვიდებდა სულ არაფერს ომეგაზე ეს ცოტა ინფორმაციაც ამშვიდებდა.
ახლაც ჯონგუკი ჰოსოკს ესაუბრებოდა ომეგაზე.
-მას არაფერი უთქვამს ჰოსოკ?იმედმა გაიჟღერა ალფას ხმაში .
-არა ჯონგუკ თიმცა ხომ იცი ვერაფერს გეტყვი უბრალოდ იმის სათქმელად დავრეკე რომ კარგად არის ახლახანს ესაუბრე ...
-ანუ ჯერ კიდევ არ ჩამოვა ...
უხერხულმა და დაძაბულმა სევდამ ჩამოწვა ტელეფონზე ამ თემაზე საუბრის დროსაც კი.
-კარგი ჰოსოკ რა მნიშვნელობა აქვს ...თუ კიდევ დარეკავს...უთხარიიი
ჯონგუკი ჩაფიქრდა ეთქვა თუ არაა სათქმელი ბოლომდე.
- რა ვუთხრა ჯონგუკ?
-დაივიწყე არაფერი .
მძიმედ ამოიოხრა ალფამ და ტელეფონი გათიშაა .
_
-მომენატრე...
-მეც სულელო მომენატრთ...
-გადაწყვიტე ბოლოს და ბოლოს?
-კი
-და??
-ხვალ საღამოს.
