My Haven in Cebu | 𝗰𝗼𝗺𝗽𝗹𝗲𝘁𝗲𝗱

Chapter Six

Chapter 6

Nakatulala akong nakaupo sa labas ng Simbahan. I still can’t believe my own mother left me. Masakit ang mata ko kakaiyak. I touch my empty stomach, tumutunog na ‘to sa sobrang gutom. I have no money. Napatingin ako sa mga magpapamilyang sabay pumasok sa loob ng Simbahan, nakangiti. I smiled sadly, sana lahat.

"Hi! Okay ka lang ba?"

Napapitlag ako at napalingon sa humawak sa akin. I look at the girl probably at the age of 20 above. She’s pretty. Wearing a white dress and smiling widely at me. I look at her expensive dress, nakakatakot naman hawakan ‘to at baka madumihan ko pa.

The way she dress, I can already tell that she comes from a wealthy family. Nakakataka ngang nakikipag-usap siya ngayon sa akin. I mean, wealthy people easily get disgusted by like me, punit-punit at madumi ang damit, katawan at mukha. Kaawa-awa. Hindi ko nilalahat pero may ibang tao talagang allergy sa mga mahihirap.

"Po? Ako po ba ang kinakausap niyo?" Paninigurado ko.

She smiled sweetly. The way she smiled feels like she’s an angel. Anghel na galing sa langit at bumaba sa lupa para tumulong.

"Oo ikaw ang kinakausap ko. Okay ka lang ba?"

"Okay lang po ako." Pagputol ko sa usapan.

I thought she would get annoyed and just passed me pero hindi, instead she sat beside me.

"Gutom ka na ba? Nakita kasi kitang nakahawak sa tiyan mo kanina,"

Nahihiya akong tumingin sa kanya. "Hindi po," pagtatangi ko.

"Oh gosh I’m sorry! I forgot to introduce myself. By the way, I’m Marie Anilencia Villareal but just call me Ate Annie or Ate Ann. Hindi ako masamang tao kung ‘yan ang iniisip mo,"

Bigla akong tinubuan ng hiya. Sa ganda niyang ‘yan? Mapagkakamalang masamang tao? Mapagkakamalan ko pa nga siyang isang sikat na modelo.

"Hindi po. Hindi po masama ang iniisip ko sa inyo. Nahihiya lang po ako kasi mabaho po ako tapos ang bango-bango niyo po...."

Tumawa siya at hinawakan ako sa kamay. "Hindi ako maarte tulad ng ibang tao. What’s your name nga pala?"

"Isha po," maikling sabi ko.

She nod and smiled. Ang ganda niya talaga. Lalong lalo na kapag ngumingiti. She looks like an angel.

"Isha, what a nice name you have there. Alam mo Isha, mabait ako promise! Swear, nasa Simbahan tayo. Gusto mo bang ilibre kita ng pagkain?"

Agad akong umiling kahit ginugutom na. Marunong pa naman akong mahiya at may natirang hiya pa rin sa katawan.

Hinila niya ako patayo. "Kahit tumanggi ka, ililibre pa rin kita."

I woke up hearing the loud ring of my phone. I look at the clock and it’s still six in the morning. Who the heck will call me ng ganito kaaga? I open my right eye and touch my phone to see who disturb my pretty sleep.

"Ate! What’s up?" Tamad kong sabi.

Nakarinig ako ng hagulgol sa kabilang linya kaya napabagon ako agad.

"Ate hello? What’s wrong? What happened? Why are you crying?"

"M-maria..." Humikbing aniya. "M-my dad... My dad is in the hospital and I... I need to go there..."