Dark Lord Cyrus || TaeKook

13: "unutma sen Karanlıksın!"

Haraket ettiğim de kalbime giren acı ile inledim.

"Ani haraket yapmasana!" Sublime'ın bağırması ile irkildim ve gözlerimi yavaşça açıp solum da olan sublime'a döndüm.

"Noldu bana?" Diye sordum.

"Bayıldın." Dediğin de göz devirdim.

"Bayıldığımı bende biliyorum sublime. Bayıldıktan sonra ne oldu onu soruyorum." Dediğim de Sublime haraket edince gözlerim ile onu izledim ve önüme geçip bana bakmaya başladığın da Kafamı ona çevirdim.

"Göz seni kabul etti." Yine kısa cevap verince sabır dilercesine derin bir nefes alıp verdim.

"Sublime ne oluyor? Neden kısa cevaplar verip duruyorsun? Bir şey mi yaptım?" Diye sorduğum da sublime kafasını sola çevirdi ve ardından tekrar bana çevirip, "bir şey yok. Biz gitmeliyiz gerisi sende. Zaten evinin arka tarafındayız." Dedi ve sol tarafa doğru yürümeye başladı.

"Ne yani bu kadar mı?" Diye arkasından bağırdım ama dönüp bakmadı bile.

"Öyle olsun." Sessiz bir şekilde söylediğim cümlenin ardından yavaşça doğruldum ama kalbime saplanan bir acı ile inleyip elimle orayı sıktım.

Acı devam ederken, acıyı umursamadan kalktım ve etrafıma baktım.

Gerçekten de evimin arka tarafındayım...

Acıya rağmen ileri doğru bir adım attım, bir adım daha ve bir adım daha. Ama attığım her adım da acı başıma vurup orayı zonklatmaya başlayınca durmak zorunda kaldım.

Gözlerimi yumup başımın geçmesini bekledim ama o geçmekten ziyade daha da artınca başım dönmeye başladı ve ben de tutuncak bir yer bulamayınca dengemi kaybetip yere düştüm.

Sonra zihnim de bir ses yankılandı ve acı aniden yok oldu:

"Sen güçlüsün! Ufak bir acı seni bayıltmamalı veya yerin de durmana sebep olmamalı jungkook."

"Sen kimsin?"

"Ben." Dedi ama devamı gelmeyince beklemeye başladım.

Hâlâ bir cevap gelmeyince tekrar sordum: "sen?"

"Seni varisi seçmiş birisi? Evet bu uyar galiba. Ben Cyrus. Eski karanlık Lord'u. Şimdi ki Lord sensin. Ben karanlığım; gölgeyim, sisim, dumanım, ölümüm ben; ölüm getiren, karanlığıma girenleri öldüren. Ben aklına gelecek bütün kötülüklerin Lorduyum. Şeytan benim yanımda melek kalır." Dediğin de ürperdim. Sesi o kadar gür ve kendinden emin çıkmıştı ki...

"Sonunda tanıştık..." diye mırıldandım.

"Evet tanıştık ve bundan sonra hayatının normal olucağını sanmıyorum, ki zaten normal değildi. Şu andan itibaren karanlık dünyasına gidecek ve orayı Kara ejder ile birlikte yöneteceksin. Onunla birlikte büyüyecek ve güçleneceksin. Ama en önemli kural jeon jungkook: Aşk yok! Birisine bağlanmak yok! Sevdiklerini unut! Bundan sonra hayatında karanlık dünyası ve içinde yaşayan yaratıklardan başka kimse olmayacak!" Dediğinde yüzleştiğim gerçek ile başımdan aşağa kaynar sular döküldü.

"Ne..." sesim fısıltı eşliğinde havaya karışıp boşlukta yok oldu.

"Şimdi kendini topla gidiyoruz."

"Nasıl?"

"Kendi dumanını kendin yaratarak tabiki de."

"NE?!"

꧁꧂
"Olmuyor işte, olmuyor!" Diye bağırdım.

"Çabuk pes ediyorsun! Unutma sen karanlıksın!"