GÖMÜLÜR 2

10. Bölüm GÜNLERDEN 12

10. BÖLÜM GÜNLERDEN 12

Gözlerime bile ağır gelen göz kapaklarımı açtığım da kaşlarımın alnım ile birlikte gerginlik ile çatıldığını hissettim, bu gerginlik hatta başıma ağrılar sokmak üzereyken koltuğun diğer ucunda ki haylaz bakışlarına yöneldi yorgun gözlerim. İkimizin de en son bu koltukta tavanı izlediğimizi hatırlıyordum galiba günlerdir vücudumuz da gezen yorgunluk hissi, kendini tam da burada bırakmıştı ölümüne sessizlik olan evde sürgülü kapıdan gelen tıklama sesleri yankılandığın da irkildim. Kimseyi beklemiyordum kimin geldiğini anlamaya çalışırken kapattığım perdeleri bir kaç hızlı adım ile açtığım da, karşımda şımarık adamın babasının sinirli ve nefret besleyen gözleri ile gözlerim bir araya geldi.

" Herşeyi berbat etmene izin veremem oğlumdan uzak dur ondan ayrıl eğer sen bu saçma ilişkiyi bitirmezsen belki de çocukluk aşkının o evliliği biter "

Gözleri gözlerimi bulduğu saniye sözleri tokat gibi yüzüme çarpmıştı.

" Bu saçma ilişkiyi bitirmezsen neler olacağını biliyorsun hicran az bir zamanın kaldı "

Sözlerinin ağırlığı da adımlarının sesi gibi kalbime ve kulaklarıma dolduğun da parmak uçlarım tutunduğum sürgülü kapının kulpundan kayarak, boşluğa düştü tıpkı benim az önce babasının sözleri ile boşluğa düşmem gibi. Arada kalmıştım sıkışmış, üzgün, yorgun ve bitmiş şekilde nereye gideceğim sorusu bir kez daha kendini göstermişti. Onun evliliği zaten sallantıdaydı bunu o küçük kıza iyice yapamazdım hayır onun ailesini riske atamazdım, boğazımda bir yumru gibi dizilen düğümleri yutmaya çalışarak kalp atış hızımı kontrol altına almaya çabalarken onun uyuyan kapalı gözlerine baktım. Ben ne yapardım ben yine yıllar sonra aynı seçim içerisine düşmüştüm ya çocukluk aşkım ya da onun ela gözleriydi başka seçenek yoktu, ben yine iki kişi arasında kalmıştım yine kafayı yeme delirme noktama yaklaşırken gözlerimden yavaşça tenime süzülen yaşları hissettim çaresizlik yaşı. Gözlerimde ki yaşları ve sesimde ki titrekliği kontrol altına almaya çalışırken uyku ile karışık sesi soğuk salonun içerisine bir sıcaklık gibi yayıldığın da bu tehdittin canımı çok yakacağını hissettim.

" Çimen göz? "

Bakışlarımı benim yüzümü dikkatle inceleyen ela gözlerinden kaçırdığım da kendimi ağlamamak için sıktım kendimi ve duygularımı, bir ip ile boğarak asıyordum aslın 'da ama babasının dediği kelimeler ve gözlerinin ciddiyet ligi gerçekti kaçacak bir yerim yoktu o küçük kız çocuğu benim duygularımdan daha önemliydi.

" Bitti "

Uykulu şımarık bakışları birden söylediğim kelimeyi idrak etmeye çalışırken koltuktan destek alarak bedenini kaldırmaya çalıştı, yardım etmek için adım atmak üzere iken babasının dediği tüm sözler beynimde dolaştı.

" Hicran az bir zamanın kaldı..."

" Bu saçma ilişkiyi bitirmezsen neler olacağını biliyorsun..."

Tüm sözlerinin ağırlığı nefesimi kesmeye başladığın da ne yapmam gerektiğine karar veremiyordum şu an hiç, sağlıklı düşünceler dönmüyordu şu an sadece babasının kelimeleri aklımda dolanıyordu tüm söyledikleri aklımda dolanıyordu.

" Ney bitti ? "

Sorusunda ki titrek sesi canımı öyle bir yakarken ela gözleri tam karşımda durdu varlığı bu kadar yakınken ben nasıl gidebilirdim, ben bunu nasıl yapardım ona herkesim sensin diyen o şımarık gözlerine nasıl bitti derdim.

" Biz bittik ben yanılmışım "

Yutkunduk aynı anda ikimizin de kalpleri üşüdü sanki ikimiz de biliyorduk birimizin gideceğini zaman bile durmuştu, duracağı zamanı bilmiş gibi herşey sessizleşti herkes sustu ve biz bu ayrılık konuşması içinde birbirimizi bakışlarımız ile öldürdük.