Via Dolorosa

Kapitulo - V

ABALA sa pag-uusap si Dolorosa at Immaculada sa sala. Hinihintay ni Immaculada ang ama na sunduin siya at hanggang ngayon na papalubog na ang araw ay hindi pa nakakarating.

"Ang tagal naman ni ama, akala ko ba may kukunin lang sa kabilang baryo," Saad ni Immaculada na nakikitaan na ng pagkadismaya.

"Baka mahaba ang pinag-usapan nila ng iyong ama sa kaniyang kaalyansa?"

Nagkibit-balikat na lamang si Immaculada.

Mayamaya pa ay dumating na si Adrian at nilagpasan lamang sila nito. Sinundan naman ito ng tingin ni Dolorosa.

"Mukhang may problema ang iyong kuya." Ani Immaculada.

Napabuntong-hininga na lamang si Dolor. "Siguro? Iba pa naman iyan mawalan ng gana o magalit."

Napasulyap si Immaculada sa pintuan ng silid ni Adrian. Matagal na siyang may nararamdaman sa binata pero nahihiya lamang siyang lumapit o kausapin ng matagal.

"Hija? Dito ka na lang maghapunan." Ani Doña Araceli nang makalapit sa dalawa.

"Po? Nakakahiya na po Doña. Baka mamaya ay dadating na si ama."

Napangiti si Doña Araceli. "Huwag ka ng mahiya, pamilya tayo rito. Alam mo, nakikita ko sa'yo ang lola Catalina mo, para bang nanunumbalik ako sa nakaraan kapag nakita kong magkasama kayo ni Dolor."

"Iyon din po ang sabi sa akin ni Lola Catalina."

"Siya nga pala, ba't hindi ka bumisita kay Lola Catalina mo?"

"Ina, bago po siya nagawi rito ay pumunta siya roon." Ani Dolorosa.

Napatango na lamang si Doña Araceli. "Ganoon ba, pagpasensyahan mo na at hindi ko napansin ang iyong pagdating. Naging abala kami kanina dahil sa mga na engkanto."

Nagkatinginan naman si Immaculada at Dolorosa.

HABANG nasa bahay-aliwan sila ay panay ang salita ni Crisantimo patungkol kay Adrian. Hindi niya akalain na ganoon ka tapang ang kapatid ni Marco.

"Minsan kasi, matuto kang dumahan-dahan sa iyong pananalita." Pakli ni Enrico.

"Iba kasi ang mga tahimik kapag nagalit." Ani Alexander.

"Sino ba talaga ang kinakampihan niyo? Ako na nga ang napuruhan sa mukha!"

"Wala naman, pero mali rin ang pagsabihan mo ng ganoon si Adrian." Giit pa ni Enrico.

Napansin naman nila na kanina pa tahimik si Marco at abala sa paglalagok ng mga serbesa.

"Marco! Ano? Ayos ka lang?" Pagtapik pa ni Alexander sa balikat ni Marco.

"O-oo naman." Ikling tugon ni Marco.

Umabot ng isang oras ang ganoong eksena hanggang si Alexander ay may nakuha ng babaeng bayaran at iniakyat na sa taas ng bahay-aliwan.

"Marco, balak mo ba?" Tanong ni Enrico kay Marco dahil nasa entablado na ang mga walang saplot na babaeng bayaran.

Sasagot na sana si Marco nang may narinig silang bulahaw ng isang lalaki na pababa ng hagdan. Wala itong saplot sa pang-itaas at may bakas ng sugat sa mukha. Halos mapunit ang gilid ng bunganga nito.

"May ahas! May ahas! Maraming kamay!" Takot na takot na sabi ng lalaki.

Agad na nagkaroon ng kaguluhan sa loob ng bahay-aliwan. Halos magiba na ang pintuan ng bahay-aliwan dahil na rin sa pagpupumilit ng iba na makaalis.

"Marco!" Tawag ni Alexander na napalundag pa galing sa taas sa sobrang taranta. Wala na siyang saplot pang itaas at bukas pa ang butones ng kaniyang karsones.