Via Dolorosa

Kapitulo - XXVIII

MARAMING nakiramay sa huling araw ng burol ni Doña Amanda. Nababakasan na sa mukha ni Marcelo ang paghihinagpis habang nakatayo malapit sa ataul ng ina. Naramdaman niya naman ang hagod ni Doña Araceli sa kaniyang likod at inakbayan siya.

"Maging matatag ka, Marcelo. Nasa mabuting kamay na ang iyong ina. Marahil ay masaya na siya ngayon kasama ang iyong ama," Pagpapagaan ni Doña Araceli sa pamangkin.

Walang naitugon si Marcelo at patuloy pa rin ang kaniyang paghihinagpis. Isa sa mga kinatatakutan niyang mangyari ay ang mawala ang ina. Nang mamatay ang ama nitong si Santiago ay nag-iba na rin ang daloy ng kanilang buhay, ang dating masiglang mansyon ay nabalutan na ng panaghoy.

Sa kabilang banda, nagtataka na si Don Xavier kung bakit hindi niya masumpungan si Dolorosa. Napatingin din siya sa gawi ni Kahimanawari at Immaculada na nag-uusap pero hindi niya nahagilap ang anak. "Saan na kaya ang batang 'yon?"

Mayamaya pa ay may narinig ang don sa mga ginang na dating mga kaibigan ni Doña Amanda.

"Kawawa ang ginoo, lubhang nasugatan."

"Walang pinipili ang aswang na iyon, kahit na malapit sa monasteryo ay gumambala pa rin ng tao. Kaawa-awang binata,"

"Maayos na siguro iyon dahil may tumulong"

Nangunot ang noo ni Don Xaver sa narinig at akmang lalapitan ang mga ginang ngunit nakita niya si Dolorosa na pababa sa hagdan, "Saan ka nanggaling, anak? Malapit na tayong umalis dahil tutungo na tayo sa simbahan"

"Ah- naligo lang ho ako, ama" Pagsisinungaling pa ni Dolorosa, "Pupuntahan ko po muna sila Wari," At tuluyang umiwas sa ama na tila kinikilatis ang kaniyang mga kilos.

HINDI na pumasok si Dolorosa sa loob ng simbahan dahil si Prayle Castillo ang mag mi-misa kung kaya ay mas pinili niyang maupo sa isang bakanteng upuan na gawa sa bato. Napapalibutan siya ng mga santo at may mga malalagong halaman ang nakapulupot sa mga ito na tila hindi na naalagaan at hinayaan na lamang na malipasan ng panahon.

Napansin din niya ang humintong kalesa at nakita niya ang pagbaba ni Alcalde Timoteo, sumunod naman si Don Mateo at ang asawa nito. Matapos ang ganoong eksena ay may huminto muling isang kalesa. Bumaba roon ang isang lalaki na nakasuot ng itim na tsaleko na may mataas na manggas. Nakasuot ito ng itim na sombrero at masyadong maputi ang balat nito.

Napasingkit ng mata si Dolorosa sa nakita, parang nasumpungan na niya ang lalaki dati pa. Pilit niyang inaaalala ang mukha ng lalaki, hanggang sa may sumagi na alaala sa kaniyang isipan.

"Ina, m-may titingnan lang muna ako saglit."

"Sige, hihintayin kita rito." Saad ni Doña Araceli na abala sa pamimili ng payneta

Napatakbo naman siya sa gawi ni Joaquin.

Ngunit sa kalagitnaan ng pagtakbo ay may nabangga siyang tao, napaupo siya sa lupa.

Sa palagay niya ay isa itong lalaki. Balot na balot ang buong katawan nito ng itim na damit. Sa palagay ng dalaga ay may nakakahawa itong sakit.

"Perdón." (Sorry) Saad ng lalaki at inilahad ang palad nito sa kaniya upang tulungan itong makatayo.