Ay Işığı 🌙

GÜZEL GÖZLER 🌜

                                                                               1.BÖLÜM

ŞARKI:Hiç ışık yok

Bölüme başlamadan oy verip kendimizi belli edelim ay ışıkları

25 Mart 2007

O küçük kızın kaderi o gün akşamın karanlık saatlerinde iki kişi tek başına ormandayken başlamış,küçük kızın annesi acılar içinde kıvranırken endişeli ve ne yapacağını bilemeyen baba etrafında yardım var mı diye bakıyordu. Bir sağa bir sola koşuşturup duruyor, sanki koskoca ormanda birileri varmış gibi.

Dünyalar güzeli kızın annesi hala acı içinde kıvranıp çığlıklar atıyor kadının attığı çığlıklar yardım kıvranışları, çaresizlik işte kimsenin yaşamdan bilemedigi o şey bir umut o da belki.Kadının sesi ormanda yankı yaparak onlara geri dönüyor asla bir yerden yardım bulamıyorlardı.Küçük kızın babası hayatı boyunca bu kadar çaresiz hissettigini zannetmiyordu çünkü o her şeye bir çözüm bulurdu onun için her zaman bir yol vardı fakat bugüne kadar... 

Karısına belli etmese de her şey yolundaymış gibi davranıyor,fakat her şey altüst olmuştu.Baba artık yardım bulamayacağını anlayıp karısının yanına tekrar döndü derin nefesler alıp vermesini söylese de bu hiç bir işe yaramıyor karısının canı hala çok yanıyordu.Baba doğumla alakalı dergiler okumuştu bir kaç şey öğrenmişti dergileri karıştırırken karısını yere yatırdı ve ayaklarını havaya kaldırdı , gömleğini çıkarıp kadının altına serdi.Karısına iyice ıkınmasını söyledi."Elinden geldiğince bir iki üç dediğimde bütün gücünle ıkınmalısın." dedi adam.Kadın son kez bütün gücüyle o gece ıkındı ve gökten yüksek sesli bir gök gürültüsü koptu ve o sese karışan bir de ağlama sesi tüm her şeyin bedeliydi... 

İlk defa annelik duygusunu tanıyordum hayatım da hiç böyle hissetmemiştim bütün hayatın o oluyor nefes almanın sebebi kısaca her şeyin sebebiydi...  

Güzel kızın babası küçücük kızını kucağına aldı ve gömleğine sardı üşümemesi için her şeyi o an hissetti küçük ve güzel kızını canı pahasına olursa olsun koruyacaktı.Baba olmanın çok erken olduğunu düşünse bile"İyi ki doğmuşsun güzel minik kızım. "dedi küçücük bebeğinin kulağına "Minik bebeğim bu kadar saf ve temizsin seni bu kirli dünyaya getirdiğimiz için."dediğinde onu her şeye herkese rağmen koruyacaktı.

 Adamın içinde onu yakıp kavuran bir his vardı bu çok tuhaftı,kadın yerde  rahatlamış ve acısının biraz daha dinmesine derin bir oh çekti ve küçük kızını kucağına aldı ve yukarıya baktı ayın ışığı tamda onlara vuruyordu."Ayliz..." dedi."Kızımızın adı Ayliz olsun." eşine baktı ve eşinin de onayını aldıktan sonra konuşmaya başladı."Ayliz'in anlamı ay parıltısı ve Cennetten bir bahçe."dedi "Bu karanlık gece de bize ışık olan bir tek ay vardı Aylizimiz de bize her zaman parıltı olsun ışık olsun." dedi ve minik kızının kulağına eğilerek "Hoş geldin Aylizim kendine ve etrafındaki kişilere her zaman parla ve ışık ol ışığın ve parıltın hiç sönmesin." dedi. Fakat Aylizin ışığının söneceğinden kimsenin haberi yoktu.

 Yavaşça kızına eğilerek kokusunu bir kez daha içine çekti... 

Bu küçük kızı isteyen o kadar çok kişi vardı ki Ayliz de kimsede olmayan bir şey vardı.Bu koca  dünyada tek onda olduğu için herkes bu minik kızı istiyordu. Bu minik kızın babası her şeyin farkındaydı.Başına neler geleceğininde ama Açelya onun hiç bir şeyden haberi yoktu minik Ayliziyle mutlu yaşayacağını düşünüyordu.Taki yarım saat sonraya kadar.