Ay Işığı 🌙

Tanıdık yüzler 🎭

3.BÖLÜM

Şarkı:Pera sensiz ben 💙

Silahlardan çok korkardım şimdi de karşımda biri durmuş bana silah uzatıyor korku bedenimi ele geçirirken başım dönmeye başladı, karnımdaki ağrı git gide çoğalıyordu bacak aramdaki kan kurumuştu artık kanamam da durmuştu ama öyle bir ağrım vardı ki vücudumdaki ağrıyı ilk kez bu kadar fazla hissediyordum adamlardan biri yanıma gelip elimi ayağımı bağlamaya başladı bırakın beni diye bağırmaya başladığımda yanağıma sert bir tokat geleceğinden haberim yoktu olsaydı dermiydim azizim sustum tabi ki de canımın daha fazla yanmasını istemiyorum yeterince can çekişiyorum şu anda ,benim geri zekalı kocam benimle kaçsaydı şuan burada olmazdım değil mi ama neyse ki Aylizim kurtulmuştu adamların biri kafama bir şey geçirdikten sonra kafama sert bir şeyle vurdular hassiktir diyerek bilincimi kaybediyordum hay amına koyayım nereye götürecekler beni bu sikik adamlar.

3Saat Sonra

Başımın dönmesiyle ve gözlerimin ışığa alışmasıyla birlikte gözlerimi yavaş yavaş açtım ki keşke açmasaydım beni artık biri buradan kurtara bilir mi? Karşımda tamı tamına 5 tane adam duruyordu ben burada sandalyeye bağlıyken ve doğumdan çıkmışlığımla yani bütün güçsüzlüğüm ile karşılarında duruyorum ama buradan kaçabilecek mişim gibi sanki bende o potansiyel varmış gibi azizim karşımda 5 tane adam duruyordu sonunda etrafımı incelemeyi akıl edebildim ve etrafa baktım burası rutubet ve küf kokuyordu leş gibi sanırım bir depoya getirmişlerdi beni duvarları sararmış kocaman bir yerdi burası kasvetli ve ruh sıkıcı bir yerdi ve ben ne zaman kurtulacağımı bilmiyorum bile.

Adım sesleri duydum yavaş yavaş geliyordu sakince biri geldi karşımda durdu simsiyah giyinmişti uzun boylu, kaslı kusursuz bir yüz beklemiyordum karşımda sonunda adamı incelemeyi kesmiştim "Şimdi sana soru soracağım eğer cevap verirsen kurtulursun ama eğer vermezsen aklının yetmeyeceği şeylere maruz kalırsın."dedi gözlerine bakınca bile ürperdim Allah'ım neyin içine düştüm ben niye hiçbir şey normal olamayacak hayatım da kısık çıkan sesimle "Ne istiyorsunuz benden?" adam güldü "Bebeğini."dedi benim hayatımda her şey bu kadar olmak zorunda mıydı bunu birinin ağzından duyunca sözün ağırlığı daha çok omuzlarıma bindi birinden duymak kendime itiraf edemediğim şeyler vardı bunu anlamamı sağladı zaman saat durdu boğazımda kocaman bir yumru vardı nefes almayı unutmuştum gözümden bir damla yaş gelirken fısıldarca neden dedim neden ne var benim kızımda ne istiyorsunuz küçücük bebekten, küçücük bebek ne yapabilir size, sustum sadece sustum yemin ederim ki çok ağrıma gitti sustum evet yenildim ve bu ilk yenilgim olmayacaktı ismini bilmediğim adam hala karşımda dikilmiş benden cevap bekliyordu.. Ve bu isimsiz adamı daha çok görecektik.

"Bebeğimi bir şartla yanınızda tutarım."dedim adamın dudakları hafifçe yukarıya kıvrıldı
"Sana iki seçenek sunmuştum oturup bana şart koşmanı değil ve sana son kez söylüyorum ya değişik işkencelerime katlanırsın ya da bebeğini getirip kurtulursun."dediğinde benim cevabım hiç beklemezdi."ÇOK KOLAY BİR ŞEYMİŞ GİBİ SÖYLEME ŞUNU" suratına bağırdım boğazım yanıyordu hafif bir şekilde güldü evet bu çok sinir bozucu "Bebeğimin yerini bilmiyorum bilsem de söylemem zaten ne yapabilirsin ki sen aşağılık insan." diyip suratına baktım gerilmişti hemde çok ne yapacağımı göreceksin dedi ve arkasını dönüp gitti adamları da gitti burada tek kalmıştım ne halt yapacaktım şimdi kaçmaya çalışsam yakalarlar ne bok yiyeceğim diye düşünürken korkmadan da edemiyordum çünkü işkence çekmeye hiçte niyetim yoktu.

Yarim saat sonra iki tane adam gelip kolumdan tutup beni kaldırdılar ve siyah bir odaya getirdiler siktir karşımda şok cihazı vardı güldüm "Beni bununla mı korkutuyorsun."dediğim de deri ceketli çocuk biri yanıma gelip şok cihazını verdi güldüm sadece güldüm çünkü daha yeni başlıyorduk ve kimse bilmiyordu ki ben Açelya Yıldız'dım ben hem yerde hem gökteydim kimse beni karşısına almak istemezdi hadi ama gerçekten mükemmeldim şok verdiğin de bağırmadım aksine sustum canım çok yanıyordu ama ben alışkındım demi Açelya evet alışkındım biraz durup tekrar tekrar verdi en son çektiğinde halim kalmamıştı artık güldüm istediğini alamayacaksın deri ceketli çocuk deyip gerisini karanlığın boşluğuna bıraktım.. 

Gözümü açtığım da hala sandalyedeydim.Boynum tutulmuş ve vücudumdaki ağrı git gide artmıştı.Hassiktir ya lan bari yere yatırsaydınız amına koyayım ya ellerim, kollarım ayaklarım bağlı olduğundan hareket edebildiğim kadar ettim her yerim felç olmuştu sanki karnımdaki ağrı çok fazla artmıştı biraz kendime gelmeye çalıştım sonra güldüm "Nerdesin deri ceketli çocuk bak yaşıyorum oğlum bunlar bana sökmez nerdesin? Ama bak karşımda dursana böyle uzaktan seyretmekle olmuyor." dedim içeriye bir adam girdi elinde büyük bir kova vardı masanın üstüne koydu adam ve evet deri ceketli çocuk kapıdan içeriye giriş yaptı "Şimdi sana sorduklarıma cevap vermezsen buz gibi suda boğulacaksın." dediğin de güldüm ama bu sefer daha çok."Deri ceketli çocuk bak hani yapacaklarını aklım almazdı beni bunlar'la mi korkutuyorsun bak ay çok korktum şimdi ne yapacağız birinci sorum." dedi evet başlamıştık nefes tutmada iyiydim 2 -3 dk tutabiliyordum "Bebek nerede?" çıkladim "Ben bunun cevabini vermiştim olmadı bu soru."der demez kafamı buz gibi soğuk suyun içinde buldum burnuma su kaçmıştı en azından bir haber verselerdi nefesimi tutardım ama değil mi biraz durduktan sonra saçımı çekerek kaldırdılar elleriniz kopsun inşallah.

 "Neyse nerede kalmıştık."dedim "Sen akıllanmayacaksın."dedi "Eskiden de böyleydin."dedi ne dur bir saniye eskiden mi ne alaka lan ne oluyor amına koyayım ben neden anlamıyorum kafam çok karışmıştı şimdi."Ne?" diye sordum hafif dudakları kıvrıldı ve güldü "Öğrenirsin." dedi ve kafamı suya sokmaları için işaret verdi bu sefer olmaz o aslan parçası kafamı suya sokmasına izin vermedim "Hadi ama bu kadar yeter sorduğun soruların cevabını bilmiyorum ve ben doğumdan çıktım bilmem farkında mısın? Ama yeter bu kadar bilmiyorum bilsem zaten ormana kaçmak yerine onların yanına giderdim bende bilmiyorum Aylizim nerede?"bir kaç adımda yanıma ulaştı "Demek adını Ayliz koydun. Hmm güzel ay ışığı demek ona göre fazla umut verici bir isim değil mi Açelya?" dediğinde hemen düşünmeden konuştum"Değil."dedim "Işığını söndürmeye çalışan herkesi karşıma alacak gücüm var sen merak etme en başında da seni karşıma alacağım."dedim. Ama en başından beri yanımda bana tek destek çıkan kişi olacağını henüz bilmiyordum, üzerime doğru eğildi "Sana kim olduğumu söylememi ister misin Açelya?"gözlerinin içine bakıyordum kendimi gördüm siyahların da öyle bir karamsarlık vardı ki gözlerin de kendimi o gözlere hapis olacakmışım gibi geliyordu "Aral." dedi deri ceketli çocuk göz kırparak yüzünde o güzel gülüşüyle ayrıldı yanımdan bense öylece durmuş öğrendiğim şeyin şaşkınlığını yaşıyordum...

Aral