Ay Işığı 🌙

Seni Yazdım

Bu bölümü okurken yeni bir umutla saf bir heycanla okuyun unutmayın bu kapkaranlık gecede tek ışığınız Ay ışığı ✨

Herkesin hayatında kaderine teslim olduğu bir an vardır . Belki bir kabulleniş , belkide bir kendini kandırmaca 'idi fakat kendini inandırmaya çalıştığın zaman yıpranıyordun yaralarının iyileştiğini zannederek daha da dibe batmak yoruyordu insanı aslında yormuyordu direk bitiriyordu en kötü şekilde sonun gelmesini sağlıyordu.

Şuan geriye baktığımda üniversitede sevgilisiyle mutlu , okula gidip gelen herşeyin normal olduğu o günlere dönmek isterdim .

Mesela tek derdim bütlere çalışmak , eve geldiğimde söylene söylene yemek yapmam ya da sabah erken uyanıp okula gitmem gibi dertlerim olsaydı bu sefer kesinlikle ve kesinlikle söylemeden her anın tadını çıkararak yapardım herşeyi .

Şimdi birden bire hayatım alt üst olmuştu hani bir söz vardı ya "Düzenim bozulur hayatım alt üst olur diye endişe etme nereden biliyorsun hayatının altının üstünden daha iyi olmadığını demiş Şems-i Tebrizi."
İşte ben bu sözün tam tersiydim , kim bile bilirdiki hayatımın altında yatan bu kıyameti kim bilirdi cevap vereyim hiç kimse .

Fırtınanın ortasında uçan eşyalar gibi ordan oraya uçuyor ve yıpranıyordum. Ve koybolmuştum kimse bulamıyordu..

Uyanıp lavaboya girdim elimi yüzümü yıkadıktan sonra kuruladım . Gözlerimdeki o ışığın söndüğünü gördüm halbuki eskiden ne kadar da mutluydum diye geçirdim içimden, baş dönmem ve ağrısı birazda olsa geçmişti Aral ve Alp testi yaptırmıştı . Testin sonucu kağıt bir zarftaydı Aral kağıdı bana vererek senin açmanı istiyorum kusura bakma ama ben senin kadar güçlü ve cesaretli değilim en azından bu konuda öyleyim Açelya demişti bense açmaya korktuğum için yatağımın yanındaki çekmeceye koymuştum lovabodan çıkıp yavaşça yatağı ilerledim hala yürümekte zorlanıyordum ama bu da geçerdi öyle değilmi hayatımın güzel günleri gibi buda geçerdi .
Yatağa yavaşça uzandım hala karnım çok ağrıyordu aslında geçmesi gerekti fakat geçmiyordu ve karnımda ise iz kalmıştı bu canımı sıksa'da elden hiç birşey gelmiyordu öyle değilmi ?
🤍
Yeni uyanmıştım , tam 9 saat uyumuştum ama hala çok yorgun ve bitkin hissediyordum gözlerim kapanırken içeriye Aral ve Alp girdi Aylizi testen sonra eve götürmüşler'di onu bol bol öpüp koklamıştım aslında ne kadar çok öpsem kokusunu içime çeksem'de 5dk sonra tekrardan özlüyordum annelik böyle bir şeydi demekki , annem yanımdan bir kez bile olsa ayrılmadı taki o güne kadar diye geçirdim içimden hayatım aslında o gün altüst olmuş ama ben küçük olduğum hiçbir şey anlamamışım .

En çok zoruma giden şey ise yanımda bana sahip çıkabilecek bir ailem olmamasıydı. Hayatta kendi kanımdan olan hiç kimse kalmamıştı herkes gitmişti ardında bıraktığı enkazı görmeden gitmişti herkes .

Bazen dil susar kalp konuşurdu şuan susmuş karşımdaki ikiliye bakıyordum , kendimi kötü hissediyorum çıkarmısınız odadan dediğimde ikiside kafasını sallayarak çıktılar odadan çekmeceyi açıp zarfı elime aldım açmak için ama kalbim yerinden çıkacak 'mış gibi attığı için hemen vazgeçtim.

Kendimi kandırıyordum her ne kadar güçlüyüm desemde çok yorulmuş dinlenmeye ihtiyacım vardı onun kollarında Aral Korkmaz evet hayatımı güzelleştiren bana aşk'ı iliklerime kadar hissettiren o adama ihtiyacım vardı ..

Yarım saat sonra doktor odama gelip muayne etmeye başladı , işlerini bitirdikten sonra çok hızlı iyileşiyorsunuz Açelya hanım sanırım 1 haftaya toparlanıp taburcu edebilirim fakat evde dinlenmeniz ve yürüme egzersizlerine devam etmeniz gerek dediğinde teşekkür edip gülümsemiştim o da geçmiş olsun diyerek çıktı odadan. Canım çok sıkılıyordu düşünmekten başım ağrıyordu daha fazla düşünmek istemiyordum artık yorgunluktan mı, sıkıntıdan mı bilmiyorum ama sürekli uykum geliyordu gözlerim yavaş yavaş kapanmıştı evet tekrar uykuya teslim olmuştum .