Chapter 1: The Ferocious Lion

3.3K 598 14.8K
                                    

A/N: Sa pagsusulat, bawat saloobin at komento ay parang liwanag sa madilim na landas ng isang manunulat. Nagbibigay-init sa kanyang kaisipan at patnubay sa galaw ng kanyang pluma. Ang inyong mga salita ay hindi lamang mga tinig sa katahimikan kundi mga maliwanag na bituin na naglalakbay sa landas ng manunulat, nagtutulak sa kanya na tahakin ang kahabaan ng imahinasyon. Sa bawat komento, isang bagong himig ng inspirasyon at pampatibay-loob ang nabubuo sa puso ng manunulat, nagbibigay-buhay sa kanyang likha. Kaya't huwag kalimutang mag-iwan ng inyong komento sa bawat akda. Bilyong salamat!

" The world is inhabited by different types of people. We just need to know which hand to shake and which hand to hold. "

CHAPTER 1: THE FEROCIOUS LION

CHAPTER 1: THE FEROCIOUS LION

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

ELLIE REIGN MORRIS

"Let him go!" I shouted bravely.

I want to show them that I am like a ferocious lion who is not afraid of wolves. I stand like a lion who is the bravest of animals and does not leave because of anyone. But the moment the ugly fat man looked at me sharply and horrendously, I felt like my whole flesh and bones trembled like a worm sprinkled with salt.

"I sa-said let him go!" I stammered while pointing to the man who looked like a wild boar.

Besides being ugly and fat, he is really terrifying!

I observed him signaling his companion to approach me. Apat sila at mag-isa lang ako, alam ko naman na wala akong laban sa kanila. Ngunit hindi kakayanin ng konsensya ko na magpasawalang-kibo na lang, ipikit ang mga mata ko at magkunwaring walang nakita, ni narinig.

And my father always told me this verse from the book of proverbs: Do not withhold good from those to whom it is due, when it is in your power to do it.

Ang balak ko lang naman talaga ay maglibot-libot. lkutin itong Hawthorne at alamin kung gaano nga ba kaganda ang Prestigious school na ito na nilipatan ko until my feet took me to the rooftop and I saw these four wolves oppressing a poor lamb.

Agad na lumapit sa akin ang babalu niyang kasama at hinawakan ako sa kwelyo, pumalag pa ako nguni't sa huli ay wala rin akong nagawa, at walang kahirap hirap niyang inihagis sa matabang lalaking kasama niya. Imbis na makatulong mukhang inilagay ko lang ang sarili ko sa alanganin at idinagdag ko lang ang sarili ko sa kanila upang maging laruan.

Agad namang binitawan ni taba ang lalaking hawak niya na kaninang pinagkakaisahan nila, at dinampot ako. I was like a piece of paper to him because he easily lifted me up with just one hand, and pak! He slapped my face. I felt my head shake, and my brain stopped temporarily. His hand was like a crashed plane on my face. I feel the heat left on my cheeks. My eyes looked at him like daggers.

THE EYE THAT NEVER SLEEPSWhere stories live. Discover now