Chapter 16: Whispers of the Heart

1.4K 85 1.7K
                                    

A/N: Dahil sunod-sunod ang mga mabibigat na mga pangyayari, narito ang kabanata na magbibigay ng kaunting kiliti sa iyong puso.

Hey there! Just a heads up - you might notice a few typos or grammar mistakes in the text. But don't let that stop you from enjoying the content! After all, we're all human, and mistakes happen. So please keep your eyes peeled, and let's dive in!

"I clutched at my chest and perceived the rapid pulsations of my heart, akin to the nimble stride of a cheetah in full sprint within the confines of my being

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"I clutched at my chest and perceived the rapid pulsations of my heart, akin to the nimble stride of a cheetah in full sprint within the confines of my being. Elucidating the amalgamation of sensations that engulf me remains an elusive endeavor, reminiscent of an unsolved enigma demanding unravelling."

CHAPTER 16: WHISPERS OF THE HEART

CHAPTER 16: WHISPERS OF THE HEART

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

QUIN ASAHINA CANOUN

Sa loob ng isang napaka-napakahabang panahon, tila wala pang katapusan ang mga pagsisikap ni Macraine upang maayos ang doble D-ring strap ng kanyang helmet. Parang isang nakakatuwang eksena sa isang palabas, nakikita ko siya na nagpapalit-palit ng mga kamay, nag-iikot sa paligid ng helmet, at nagpapalit ng iba't ibang posisyon, subalit tila hindi niya makuha ang tamang teknik. Napakaseryoso ng kanyang mukha at ang kanyang mga kilos ay puno ng determinasyon at pagtitiyaga, ngunit nakakatawa rin ang kanyang mga reaksyon sa bawat pagkabigo.

Nag-alok ako ng tulong, na parang isang superhero na handang sumalba sa kanyang napaka-napakaliit na problema. Ngunit tinanggihan niya ang aking alok na parang isang lalaking nagmamatigas sa harap ng isang tila napakalaking hamon. Marahil, gusto niyang patunayan sa sarili niya na kaya niyang gawin ito nang mag-isa, o baka nahihiya lang siya na tanggapin ang tulong ko.

Hindi ko mapigilan ang aking sarili na mapangiti sa likod ng kanyang pagtanggi.

Sumang-ayon ako at pinahintulutan siya na ipagpatuloy ang kanyang ginagawa. Habang siya ay nakatayo sa harap ko, minamasdan ko siya habang nanatili siyang nahihirapan sa pagkakabit ng tali ng helmet sa ilalim ng kanyang baba. Dahil sa aking pagkabagot, iniunat ko ang aking kanang kamay at hinawakan ko siya sa kanyang baywang.

THE EYE THAT NEVER SLEEPSWhere stories live. Discover now