Ay Tenli Kadın

27.Bölüm

Selaaam

Başlamadan önce oy verirseniz çoook mutlu olurum:)

Yazardan

Doktor yanındaki hemşireye genç kıza sakinleştirici iğne yapmasını istedi. Hemşire, genç kız farkına bile varmadan sakinleştirici verdi. Genç kızın sesi hastane koridorlarında yankılandı 'bana zarar vereceksiniz' diye bağırıyordu. Sakinleştirici etki vermeye başladığında sayıklamaya başladı genç kız.

Bana zarar vereceksiniz

Siz dost değil düşmansınız

Lütfen yapmayın

Genç kız bilmeden kendi bebeğinin ölümüne sebep olmuştu. Kim ister ki kendi canından kanından olan karnındaki o masum bebeği öldürmeyi...

Genç kızın gözleri yavaş yavaş kapandı. Gözünden bir damla süzüldü çenesine doğru. Genç kız uyurken acı çekmeye devam etti ama bunu kimse anlamadı.Genç kıza ne ara aşık olduğunu bile anlayamayan ama onu deliler gibi seven adam ise odanın bir köşesinde oturmuş sevdiği kadın için ağlıyordu. Sevdiği kadın gözünün önünde bitiyordu ruhu ölüyordu. Doktor önce kadına sonra adama baktı 'ne yaşadılar bu gencecik çocuklar' diye geçirdi içinden. Yaşadıkları çok kötüydü. Kadın kendi bebeğini öldürdü diye ağlıyordu adam ise sevdiği kadının, bir şerefsizin tecavüzü sonucu olan bir bebeğin ölümüne ağladığı için ağlıyordu. Olsun diye geçirdi genç adam içinden "oda bir can hemde benim canımın Akşınımın bir parçası" diye fısıldadı kendi kendine...

Doktor, Akşının bir psikiyatrist ile görüşmesini isteyecek ve hatta gerekirse hastaneye yatırılmasını...

Arelden 

Akşına uyuduktan sonra hepimiz odadan çıktık, odada sadece muayene için doktor ile hemşire kaldı. Kasfetli hastane koridorunun kenarındaki sandalyelerden birine oturdum karşımdaki boş duvara dakikalarca baktım sadece baktım. Bu insanlar- hayır insan değil bu şerefini siktiklerimin canavarları hiç mi düşünmüyor bu kadın bunca acıyı nasıl sırtlanacak? O olmayan beyinlerini si- tövbe günaha sokacaklar beni. Hiç mi acımıyorlar lan? Gece yastığa başlarını koyduklarında hiç mi vicdanları sızlamıyor? Onun yerinde olsaydım çoktan öldürmüştüm kendimi gerçi oda denemiş bu hayatı bırakmayı bunun düşüncesi bile beni deli ediyor ama yine de iyi ki başarısız olmuş. Buna bencillik denir mi bilmiyorum ama bencillikse de bencillik! Gerekirse ben ölürüm onun yerine, o gerçekten yaşamayı, mutlu olmayı hak ediyor.  Birinin omzuma dokunduğunu hissedince refleks ile omzumdaki eli tutup çevirdim.

"Abi benim, benim Emir."

Elimi hemen geri çektim.

"Kusura bakma kardeşim kafamın içi şuan bok gibi."

"Ne kusuru anlıyorum seni... Akşın- abi sen iyi ol ki yengede iyi olsun."

Yüzümde belli belirsiz bir tebessüm oluştu.

"Yengen, yenge dediğini duymasın kulaklarından tavana asar"

Emir de buruk bir şekilde güldü

"Abi anlat anlat ki için biraz olsun rahatlasın sırtındaki yük azalsın"

"Emir ben bir keresinde bir an nasıl bir baba olacağımı düşünmüştüm.Tabiki bu Akşın hayatıma girdikten sonra ama şimdi düşünüyorumda benden baba falan olmaz."

"Abi sen bir gün inanılmaz bir baba olacaksın. Çocuğun seni gösterip o benim babam diyerek gurur duyacak seninle. Can mesela seni çok seviyor çünkü sen onu kendi öz oğlunmuşçasına seviyorsun-"