Efulim ~bxb~

2.9/D.Y

~Efe'den

Sabahın köründe iki gündür zaten sürekli kontrol ettigim bavulumu tekrar gözden geçirip yatağa sırt üstü attım. Çok heycanlıydım çünkü bugün o sözde çalışma kampına gidiyorduk.

Ve ben bir süredir akımda olan o planı artık hayata geçirmeye karar vermiştim. Nasıl olsa şurda 2 ay kalmıştı okulların kapanmasına şimdi harekete geçmezsem belki sonsuza kadar pişmalık yaşıycaktım.

İçime bir hüzün kaplarken kapı çaldı ve cevap vermeme gerek kalmadan açıldı. Aynen özel hayat knk.

"Efe ben şimdi çıkıcam da istersen bırakayım seni. "

"Olur baba. Sen git geliyorum ben. "

"Tamam hadi acele et. Geç kalma sonra. "

Yataktan kalkıp kapının kenerına attıgım küçük valiz ve sırt çantasını alıp odadan çıktım. Orda ne kadar kalıcagımızı bilmiyordum çünkü bize dağıttıkları kağıdı okumamıştım heycandan.

Valizi bagaja koyup ön koltuğa oturdum. Babam yine askeri üniformasını giymişti. Emekli olmasına rağmen hâlâ askeriyede görev yapıyordu. Garip bir adamdı.

"Okulun önünde mi biniceksiniz otobüse"

"Hım hım"

Kısa bir sohbeti ama yinede gerilmiştim. Okulun önene geldiğimizde babam cebime para sıkıştırdıktan sonra arabadan indi. İlk anlamadım neden indigini.

Bagajı açıp valizi çıkarttıgında anlamıştım. Bende inip yanına gittim. Valizi alıp gitmek için hareketlendigimde beni kendine çekip sarıldı. Bu şu bir kaç yılda bana ilk kez sarılışıydı. Put gibi durmayıp bende sarıldım.

"İyi eğlenceler. Kendine dikkat et. Bir şey olursa ara. Bir de gittiğinde bana konum at. Ne olur ne olmaz. "

Gülümsemedim ve başımla onayladım. Benden ayrılıp son kez beni süzüp omzumu patpatladı. Ben otobüslerin oraya ilerlerken babam da çoktan arabasına binip uzaklaşmıştı.

Tam da beklediğim gibi çıkmıştı son sınıfların sadece 3'de 1'i gelmişti. Yoklama alınıp herkes 1. Otobüse yönlendirilirken ben bilerek en arkalarda duruyorum ki 2.Otobüse binebileyim. Muhtemelen çogu kişi ilkine binecegi için ikincisi boş olurdu.

Bir yandan da gözüm okul kapısına kayıyordu çünkü selim ortalıkta gözükmüyordu. Gelmiycek miydi acaba. Ama bu kampı ilk söyleyen kişi oydu.

Sonunda sıra bana gelmiş görevli abiye valizimi bagaja koyması için vermiş ve 2.otobüse binmiştim. Otobüsün yarısından fazlası boş olması işime gelirken önü ve arkası boş olan rasgele bir cam kenarına oturdum.

Camdan şöyle bir etrafı süzüp telefonumdan mesajlaşma uygulamasına girdim.

~~

Efe:
???? (07:39)

Selim:
????

Efe:
Nerdesin???

Selim:
Iıı uyuya kalmışım

Yetişmeye bilirim 👉👈

*Görüldü

~~

Derin bir nefes alıp bir cevap vermeden telefonu uçak moduna aldım. Sinirlendim bir tık da kıldım. O bana teklif etmeseydi şuan 3'de 2'lik kısımda bende olucaktım.

Şerefsiz piç. En başta anlamalıydım zaten böyle bir şey olucagını. Zaten salaklık bende neden umutlanıyorsam. Acaba begüm haklı mı-

"Umarım içinden bana çok sövmüyorsundur."