An Old Summer Daydream (Old Summer Trilogy #1)

30

"Welcome back to school, everyone! Don't forget to get some free chocolates from our booth on the campus grounds!" 

Iyon ang narinig kong announcement sa campus speakers habang nangunguha ako ng litrato ng event sa campus grounds. Ginawa kasing Club Day ang first day of school kaya walang klase. It was a chance for freshies to choose which clubs they wanted to join. I was tasked to cover the event pero wala 'yong photojournalist kaya ako na lang muna ang nangunguha ng picture. 

I already quit Debate Club and focused on the editorial team. A month before the start of classes, I also started my internship at a media company. Tinuon ko roon ang pansin ko para makalimutan ang sakit at pagsisisi ko sa lahat ng nangyari. I tried to be a better person. Ang focus ko na lang ngayon ay makamit ang pangarap ko. Iyon lang. Wala nang iba. 

"Hello! Maybe you're interested in joining the swimming team!" Habang naglalakad ako, nakita ko si Lyonelle at mga teammates niya na namimigay ng flyers sa tapat ng booth nila. Natawa ako at kinuhanan siya ng picture. "No cameras, please," maarteng sabi niya at pabirong tinakpan ang lens ng camera ko. 

After breaking up with Yori, I attended a music fest with Kye to distract myself from the pain and also because I needed a friend. Iyon ang unang beses na pakiramdam ko kaya ko nang harapin si Lai at Seven, pero noong nakita ko sila, naduwag ulit ako. 

Lai just couldn't let me go. I told him I broke up with Yori and cried on his chest. Nakakahiya kasi hindi naman 'yon ang plano ko. Hindi ko naman planong umiyak. Wala akong karapatang umiyak dahil kasalanan ko 'yon, pero hindi ko na napigilan nang yakapin ako ni Lai.

"What's up?" Iyon ang bungad sa akin ni Seven nang magkita kami ulit. Ang hirap kasi malayo ang training niya kaya hindi kami nagkakatugma ng schedule. "You look better." 

"Siyempre," natatawang sabi ko. Nasa Wings Club kami. Ilang linggo na 'yon pagkatapos ng break-up namin ni Yori at ongoing na rin ang internship ko. "I'm sorry... for what happened." 

"You don't need to apologize to me. We have different ways to cope, and you know I'll always be here, waiting for you to call me when you need me." He gave me a small smile and a pat on my head. 

Sinabi ko sa kanya lahat habang hinihintay namin si Lai. Alam naman na niya ang kwento. Tahimik lang na nakikinig si Seven sa akin. Hindi na ako naiiyak habang kinekwento ang nangyari. 

"I'm still going to therapy. Gusto ko na lang maging better person ngayong sem," sabi ko pagkatapos ng kwento. Sakto dumating si Lai at umupo sa tabi ni Seven. Katapat ko na tuloy silang dalawa. Para akong ini-interview. 

"What if magkita kayo sa campus?" tanong ni Lai. "Will you be okay?"

"Wala namang problema sa akin 'yon..." Napaiwas ako ng tingin. Sinabi ko 'yon pero hindi ko rin alam ang magiging reaksyon ko. Matutuwa ba ako? Magi-guilty ulit? Masasaktan? Wala akong karapatang makaramdam ng mga ganoong emosyon. Siguro magiging masaya na lang ako kapag hindi na kami nagkita. 

"Do you still love him?" seryosong tanong ni Seven.

"Hmm... Hindi ko rin alam, eh, pero hindi na ako nasasaktan kapag kinekwento 'yong nangyari sa amin. I just cherish all the memories, ganoon... pero hindi ko rin masasabing mahal ko pa siya. He just has a special place in my heart at hindi mawawala 'yon. Ganoon lang," paliwanag ko. "I will always be rooting for him." 

I will always root for him, and I mean it.

Kinuhanan ko ng litrato ang booth ng e-games club. Wala siya roon pero may nakadikit na poster doon ng e-games competition nila. I smiled to myself while taking a photo. Masaya ako para sa kanya dahil mas nakikilala na siya locally and internationally sa field na 'yon.