O görüntü hiçbir şekilde meftun ve aramın gözünden gitmiyordu. İkisi oldukça etkilenmişti. Özellikle meftun. Gözüne direkt olarak cihanı hastanede gördüğü zaman gelmişti gözüne. Cihanda eşinin ne düşündüğü anlamış onun gözlerini kapatmıştı.
Aram arabadan inip Ömer'i hemen kucağına aldığı gibi arabaya bindirmişti. Neyseki yaraları derin değildi bu yüzden meftun müdahale edecekti.
Cihan son gazla sürmüştü arabayı. Arabadan indikleri gibi aram, ömeri kendi odasına götürdü. Meftun ise gerekli malzemeleri almak için odasına gitti.
Tekrar aramın odasına döndüğünde ise gördüğü şeyle kalbi sızlamıştı sanki.
Aram, yatağının kenarında oturmuş, Ömer'in ellerini tutmuş ağlıyordu. Aklına tekrar cihanın o hali gelmişti. Ama şuan düşünmesi gereken başka bişey vardı. Oğlunun doğru gidip kollarından tutarak ayağa kaldırdı. Aram babsını gördüğü gibi dayanamamış ağlamaya devam etmişti.
"O iyleşecek göreceksin." diyebilmişti sadece.
Bir süre sonra ikisi de odadan çıkmıştı. Aram ne kadar diretsede meftun kabul etmemişti. Cihanın balkonda oturduğu gördüklerinde aram babasının yanına giderken, meftun içecek birşeyler hazırlamak için mutfağa girmişti.
Cihan yanına oturan oğlunu kollarının altına çekip başına bir buse kondurmuştu.
"Daha iyimisin oğlum"
Sadece başını sallayarak cevap vermişti aram. Çünkü aklı hala ömer deydi.
Cihan bunu anlamış olacak ki. "Merak etme oğlum ona bunu yapanları bulup cezasını vereceğim." dedi.
Aram bunun üzerine bişey dememişti. Ömer'e bunu yapanları bulup mahvetmek istiyordu. O sırada meftun içeriye elindeki kahvelerle girmişti. Tepsiyi masanın üzerine bıraktıktan sonra aramın boş olan yanına oturmuştu.
"Bende cihanı ilk öyle gördüğümde... Sanki hayattan kopmuş gibiydim. O an nefes alamadım, keşke onun yerine ben olsaydım dedim kendime. O yüzden ne çektiğini kalbinde nasıl bir ağırlık olduğunu biliyorum aram."
Cihan, eşine baktığında üzgün ama mutlu görünmeye çalıştığını gördü. Ellerini tutup "sen gel bi yanıma" diyerek meftunu kaldırmış kucağına oturmasını sağlamıştı.
"Unut o zamanları artık bir aradayız ve mutluyuz"
Meftun bunun üzerine başını sallamış ve sırtını cihana daha çok dayamıştı.
Hizmetli kadın yanlarına geldiğinde üçüde dikkatini kadına vermişti. "Efendim ömer bey uyandı. Hemşire size haber vermemi istedi." dediğinde aram koşar adımlarla eve girip odasına doğru ilerledi.
Kapıyı açtığında ömer başta irkilmişti. Fakat aramın geldiğini gördüğünde dayanamamış gibi göz yaşları akmaya başladı.
Aram koşarak yanına oturup yaralarına dikkat etmeye çalışarak ona sarılmıştı.
"Şş tamam ağlama artık ben yanındayım. Güvendesin." diyerek diğer yandan saçlarını okşayıp öpücük konduruyordu aram.
Bir süre daha sessizce sarılmaya devam etmişlerdi. Ayrılan ilk kişi aram olurken "açmısın" diye sormuştu Ömer'e.
Başını iki yana sallarken aram tam kalkacaken ömer, onun bileğinden tutarak kalkmasını engelledi. "Bugün yanımda kal gitme."
Gitme dediği yerdeki çaresizliği aramın kalbini sızlatmıştı. Sanki bu hayatta tek tutunduğu dal aramdı.
Aram bunun üzerine başını sallayıp Ömer'in boş olan yanına geçti ve uzandı. Ömer'in belini kavrayıp yavaşça kendine çekti. Neyseki yalarım biraz daha iyiydi ama yinede dikkat ediyordu aram.
Ömerde sevdiği adama karşılık vererek kollarını ona dolamıştı. Şuan keşke zaman dursa diye geçirdi içinden.
Aram onun başını öpüp, saçlarını okşamaya başladığında gülümsemesine engel olamamıştı. "Ne o çokmu hoşuna gitti?" diye sordu aram.
Ömer buna karşılık utanmış gibi yüzü sevdiğinin boynuna gömmüştü. Fakat boynuna hissettiği ıslaklıkla ağladığını anlamıştı. Buna karşın yine başını öpmüştü.
"Noldu neden ağlıyorsun yine?"
Fakat ömer sorusuna cevap vermeyip omuz silkti. Sonrasında ise uyuyakalmıştı.
Aram o an kendine söz verdi. Ömer'i bundan sonra sadece gülümsetecekti.
____
Bölüm çok geç geldi özür dilerim staj, okul, yks, projeler... Artık gerisini siz düşünün yazım hatası varsa şimdiden kusura bakmayın sizi seviyorumm
