SEKRETER (+18)

BÖLÜM:18

Sınır: 15 oy 10 yorum.

İyi okumalar aşklarım ❤️❤️❤️
---

Gerçekten artık şu yaşananlardan çok bıkmıştım. Önce, tek beni kaçıran adam şimdi ise Lara ile birlikte kaçırmıştı. Yani Bora'nın değer verdiği iki kadın...

Bizi getirdiği ev, geçen beni getirdiği yere hiç benzemiyordu. Burası daha özenle düzenlenmiş ve temiz bir yerdi. En azından bizim şuan kaldığımız oda öyleydi. Duvarlar gri renkte boyanmış, odanın içerisinde iki yatak, upuzun bir dolap ve bir banyodan başka birşey yoktu.

Çaprazımda olan yatağa baktığımda Lara kafasını iki bacağının arasına yaslamış kollarıyla yüzünü kapatarak haykırırcasına ağlıyordu. Peki ya ben mi? Ben bir önce ki gelişime göre çok sakindim. Korkuyordum fakat kendim için değil, Lara için korkuyordum. Kadir'in bana yaptıklarının aynısını Lara'ya da yaparsa Bora'nın yapacaklarını düşünemiyordum bile. İşte bu sefer gerçekten Kadir'in sonu gelirdi.

Keşke...

Oturduğum yataktan kalkıp Lara'nın yanına ilerledim. Yanına oturup kollarıyla kapattığı yüzünü yavaşça açtım.

"Lara, bana bak güzelim. Korkma buradan sağ salim çıkacağız tamam mı? Bora bizim yokluğumuzu çoktan anlamıştır, bir an önce gelicek ve bizi alıcak bu lanet yerden. Ağlamayı bırak ve güçlü durmaya çalış." Söylemesi kolay tabi Afra! Sanki kız her gün kaçırılıyor.

Kıpkırmızı olan gözleriyle kafasını kaldırarak baktı. Ellerini tuttuğum da korkudan buz kesildiğini farkettim.

"Nasıl güçlü durayım Afra. Kim bu adamlar, ne istiyorlar bizden? Biz kime ne yapmış olabiliriz ki ya aklım almıyor!" Diye bağırdı. Tahmin ettiğim kadarıyla abisinin bir mafya lideri olduğunu bilmiyordu. Evet, Afra. İşte şimdi çıkılmaz bir sokağın tam ortasındasın kızım... Lara'ya abisinin düşmanları tarafından kaçırıldığımızı, üstüne üstlük abisinin bir mafya olduğunu nasıl söyleyeceğim şimdi. Ah Bora ah!

Ellerimi ellerinden çekip yanaklarına koydum. Boncuk boncuk akan gözyaşlarını parmağımla sildikten sonra yanağına küçük bir öpücük kondurdum.

"Sana herşeyi anlatacağım. Ama bana bir söz vermen lazım." Dediğim de kaşlarını hafif çatarak burnunu çekti.

"Ne sözü?"

"Anlatacaklarımdan sonra abine kızıp, ona düşman olma. O da böyle olmasını istemezdi emin ol." Yutkundu ve korku dolu bakışlarını bana sundu.

"Neler oluyor, Afra? Neyden bahsediyorsun?" Derin nefes aldım.

"Bora, bir mafyanın lideri. Ve bizim şuan burada olmamızın seb-" dememle sözümü kesti.

"Ne! Ne mafyası Afra? Ne saçmalıyorsun sen, böyle birşey olsa abim ilk bana söylerdi." Bağırmaya devam ederken ağzını elimle kapattım. Susacağı yok bu kızın.

"Sözümü kesmeden dinleyeceksen anlatıcam!" Diye isyan ettiğimde kafasını salladı. Bende elimi ağzından çekerek tekrar konuşmaya başladım.

"Bizim burada olmamızın sebebi Bora'nın Kadir diye bir düşmanı tarafından kaçırılmış olmamız. Aralarındaki aptal husumetden dolayı sürekli zarar gören biz oluyoruz. Eğer şuan sen hala yurt dışında olmuş oluyor olsaydın belki de bu odada sadece ben olmuş olacaktım. Bora'nın canını bizimle yakmak istiyor Lara. Ama biz buna izin vermeyeceğiz duydun mu beni? Bu yüzden ağlamayı bırak ve düşün. Bora gelmese bile buradan nasıl çıkacağımızı düşün sadece." Hiçbir tepki vermeden öylece bana bakıyordu. Kız haklı, bende abimin mafya olduğunu bir yabancıdan öğrenmiş olsam aynı bu tepkiyi verirdim.