••
"Neden Arya?"
Buz gibi olan vücudum sıcak nefesiyle buluşunca titrememe neden olmuştu.
Yaşlı gözlerimi söylediği sözlerle Kuzey'e çevirmiş ve hayranlıkla bakmaya başlamıştım bu sefer kusursuz yüzüne. Kahverengi saçlarıyla uyumlu koyu kahve gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Hayallerin gerçekleşebileceğini vaat ettiler. Ancak kabusların da hayalleri olduğunu söylemeyi unuttular."
Playlist: New Empire • A Little Braver A Great Big World ft Cristina Aguilera • Say Something James Arthur • İmpossible
"Sevdiği kişi tarafından öldürülen tüm kadınlara..."
Dünyada kadınlar için en tehlikeli yer kendi yuvalarıydı. Çünkü var olan istatistikliklere göre cinayete kurban giden kadınların yarısından fazlası ya kendi partnerleri ya da kendi yakınları tarafından öldürülmekteydi. Katledilen anneler, kızlar, kardeşler, en yakın arkadaşlar, eşler ya da sevgililer...
Erkekler, kadınlardan daha fazla cinayete kurban gidiyordu ancak burada etkileyici olan şeyin genelde erkeklerin ölümünün, yabancılar tarafından gerçekleştirilmesiydi.
Buna karşın kadınlar ise genelde en çok sevdikleri kişilerin elinde kurban oluyorlardı. Yani aslında onları hep, en sevdikleri yaralıyor ya da zarar veriyordu. Çünkü insanoğlu buydu. Sevdiğini öldürürdü.
Nisa'nın cenazesi dün gerçekleşmişti. Annesinin, babasının ve Orhan Hoca'nın durumu gözlerimin önüne yeniden gelirken o an derin bir şekilde iç çekmiştim. Dün var olan cenazede herkes birbirinden güç almaya ve ayakta durmaya çalışıyordu. Kimse için, özellikle de anne ve babası için durum hiç de kolay değildi. Sonuçta kim kızlarının intiharına tanık olmak isterdi ki ömrü hayatında?
Hiçbir şey yaşanmamış ya da olmamış gibi Burak'ın cenazeye tenezzül edip dahi gelmemesi içimde anlayamadığım bir ateşin varlığını hissettirmişti sanki. Burak'a olan nefretim içimdeki yangını körüklerken bu sabahtan beri aklımda olan o cümleyi yeniden mırıldanarak söylemiştim kendi kendime. Sevdiğimizi öldürürüz.
Bugünün karne günü, yani son sınıfın ilk döneminin son günü olmasının yanında bir yanım sanki eksik gibiydi. Bugün karne almak için hepimiz sınıfta olacaktık ancak o sıraya oturduğum anda yanım boş kalacaktı.
O an Nisa'yla geçirmiş olduğumuz günler ve anlar aklıma gelirken gözlerimin tekrardan dolmasına da mani olamamıştım. İntihar ettiği günü tekrar ve tekrar beynimde canlandırıyor, farklı senaryolar kurarak onu nasıl kararından vazgeçirebileceğimizi yeniden düşünüyordum.
Ancak sonrasında aklıma gelen acı gerçeklerle tekrardan karşı karşıya kalıyor ve düşünmemin aslında geçmişi değiştiremeyeceğini acı bir şekilde yeniden fark ediyordum. Nisa, bundan böyle olmayacaktı. Çünkü sevgisi, onu öldürmüştü.
Telefonumu cebime koyarak ve hazırlamış olduğum küçük çantayı da yanıma alarak odamdan dışarı çıkmıştım. O an yavaş hareketlerle aşağı inmiş ve herkesin oturmakta olduğu sofraya oturmuştum.
