••
"Neden Arya?"
Buz gibi olan vücudum sıcak nefesiyle buluşunca titrememe neden olmuştu.
Yaşlı gözlerimi söylediği sözlerle Kuzey'e çevirmiş ve hayranlıkla bakmaya başlamıştım bu sefer kusursuz yüzüne. Kahverengi saçlarıyla uyumlu koyu kahve gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bizi bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek."
Nazım Hikmet
Playlist: Taylor Swift ft. Zayn • I Don't Wanna Live Forever Charlie Puth ft. Selena Gomez • We Don't Talk Anymore Gnash ft. Olivia O'brien • I Hate U I Love U Sofia Carson • Come Back Home Göksel • Acıyor
Haftalar sonra...
Sevgi ve nefret, oldukça güçlü olan ve yan yana geldiği takdirde de felakete yol açabilecek iki duyguydu. Birbirini besleyen ama aynı zamanda da yok edebilme potansiyeline sahip iki zıt duyguydu.
Bir kalpte birbirine bu denli zıt olan iki farklı duygu nasıl aynı anda var olabilirdi? Bir insan birinden ölesiye nefret ederken aslında nasıl onu hala canından çok sevebilirdi? Aslına bakıldığında nefret miydi aşkı körükleyen yoksa aşk mıydı nefreti peşinden sürükleyen? Aslında her ikisi de birbiri içerisine geçerek bağlanmış, birbirinden de kopmayı başaramayan demir halka dizisinden başka bir şey değillerdi.
Gözlerim boşlukta takılı kaldığında o an kendiliğinden yanağımdan süzülmekte olan yaşı da serbest bırakmıştım.
Yeni dönemin başlamasının ve okulun açılmasının üzerinden belli bir süre geçmiş olmasına rağmen okula gitmiyordum ya da daha doğrusu gidemiyordum. Tatil boyunca evden hiç çıkmamış ya da yaşananlardan sonra biriyle herhangi bir iletişim kurmamıştım. Çünkü herhangi biriyle iletişim kurduğum anda kapamaya çalıştığım ya da kendi kendine iyileştirmeye çalıştığım yaralarımın tekrardan açılmasından, kanamasından ölesiye korkuyordum. Onunla ve bunları yaşamama neden olan diğer kişilerle sanki suçlu olan benmişim gibi konuşmaktan kaçıyor, yüzleşmek istemiyordum.
Yaşananlar yüzünden bundan böyle ne Kuzey'in ne de diğerleriyle yüz yüze gelecek halim kalmıştı. Haftalar öncesinde yaşanmış olan olaylar beynimin her bir köşesindeydi ve o anlar asla unutulmuyordu. Aksine yalnız ya da savunmasız kaldığım her anda yeniden aklıma geliyor, kendini bir şekilde hatırlatıyordu. Canımın böylesine acımasına neden olan kişi ise aslında yaralarımı saracak olan da tek kişiydi. Yüreğimde açmış olduğu o boşluk ancak o geldiğinde yeniden doldurulabilirdi. Kuzey bundan böyle kabuk bağlayan yaralarımın hem nedeni hem de merhemiydi.
Yıpranmıştım ve bu nedenle de hiç olamayacak kadar yorgun ve bitkindim. Eskiden severek yaptığım şeyleri bile şimdi yapmak istemiyor, üzüntümü dindirecek hiçbir şey bulamıyordum.
