••
"Neden Arya?"
Buz gibi olan vücudum sıcak nefesiyle buluşunca titrememe neden olmuştu.
Yaşlı gözlerimi söylediği sözlerle Kuzey'e çevirmiş ve hayranlıkla bakmaya başlamıştım bu sefer kusursuz yüzüne. Kahverengi saçlarıyla uyumlu koyu kahve gözler...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Bazen tekrar ve tekrar hatırlamak için gözyaşlarına ihtiyaç vardır."
Playlist: The Days Grace • Pain
"Amca..."
Kurumuş olan dudaklarımı dilimle ıslattığımda düşüncelerimi sadece birkaç saniyeliğine de olsa çaresizce kendi içimde tartmaya çalışmıştım.
Boğazımdaki yumrudan kurtulabilmek için birkaç defa ardı ardına yutkunsam da bu hissin geçmeyeceğini anladığımda amcamdan gözlerimi kaçırmıştım.
Ne kadar çırpınsam da illa bir yerden çatlak veriyordu hayatım. Daha birkaç saat öncesine kadar mutluluktan yüzümde eksiltmediğim gülümsemem şimdi bir anda yok olmuştu. Öyle ki işittiklerimden sonra şu an yüzümü yerden kaldıracak halim bile yoktu.
Tek yapabildiğim bir suçlu bir şekilde yere bakmaktı sanki asıl suçlu olan kişi benmişim gibi. Daha ne söyleyeceğimi dahi bilemezken tek isteğim şu anki duygu yüklü ortamdan kurtulmaktı.
Serap Hanım'ın yaptığı şeyi söyleyemezdim. Zaten onlara yeterince yük olurken bir de yuvalarını bozup kavga nedenleri olamazdım. Benim ailem zaten yeterince dağılmışken aynı şeyin Deniz'in ailesinin de başına gelmesine göz yumamazdım. O an yaşananın aksine olayı geçiştirmek için bir yalan uydurmanın iyi bir fikir olduğuna karar vermiştim.
"Ben de tam senin yanına geliyordum amca. Annem hakkında konuşabilmek için."
Başımı yerden kaldırıp amcama baktığımda gözlerindeki rahatlamayı görmüştüm. Bu kadar iyi olmamalıydı. Bu kadar yardımsever ve merhametli olmamalıydı.
O an içimde yalan söylemenin bıraktığı vicdan azabını yok saymaya çalışırken gözümden akan yaşı silmiş ve yüzüme yalancı bir gülümseme yerleştirmiştim.
"Ben de önemli bir şey oldu sandım Arya. Yüreğime indirecektin."
Gergin bir şekilde nefesini dışarı verirken ben de gönlünü rahatlatmak için onun omzunu sıvazlamıştım.
"Hayır her şey yolunda. Dediğim gibi sadece aklım annemde."
Amcam kafasını anladığını belirtircesine aşağı yukarı sallarken bu sefer kuşkulu bir tavırla gözlerime bakmaya başlamıştı.
"Bugün işteyken karakolu aradım. Aslında sınavının iyi geçeceğini bildiğim için sana sürpriz yapmak istedim. Annenin birkaç gün sonra mahkemesi olacak. Ama ondan önce ikimiz için bir görüş izni aldım."
