Twenty Third Shot
JILLIAN.
"Are you nervous?" tanong ko kay West.
"I'm not."
Sinilip ko ang mukha niya.
"Weh? Seriously?"
He gave me an encouraging smile.
"I'm okay."
I grinned.
"Ganito ka ba pag nasa eroplano? Buong byahe hindi ka halos kumikibo dyan. Takot ka sa heights?"
Umiling siya.
"No. Ilang beses na akong sumakay sa eroplano."
"Eh ba't parang natatakot ka?"
Lumunok siya.
"Sino uli ang susundo sa'yo?"
Ah kaya pala.
"Si daddy at ang dalawa kong step brother."
Hindi umimik si West nang pa take off na ang eroplano.
Nasa Manila na kami.
At halatang hala ko ang kaba nitong gwapong lalaki sa tabi ko.
Hinawakan ko ang kamay ni West.
"Don't worry, hindi ka naman siguro papatayin ni daddy."
"Bakit parang hindi nakatulong ang sinabi mo?"
Napatawa ako nang mahina.
"Gusto mo ba na next time na lang kita ipakilala para makapag handa ka? Baka gusto mo pa kasing mag prepare ng makabagbag damdaming speech sa harap nila eh. O baka trip mong magpa lechon."
"N-no. I'm okay. Gusto ko na talagang maging official tayo as soon as possible. Hihingin ko na ang blessings ng magulang mo."
Napatawa ako ulit.
"West! Ano ba! Yayayain mo ba akong magpakasal sa harap ng parents ko mamaya?"
Nilingon niya ako, "pwede ko bang gawin yun?"
Hinampas ko siya sa braso, "magpakilala ka munang boyfriend ko. Wag kang magalala, hindi ka babarilin ni daddy o nung mga kapatid ko. Mababait naman sila. Bago ka nila awayin, ako muna ang papagalitan nila."
"That's the reason why I'm so nervous. Mamaya grabe silang magalit sa'yo."
Nginitian ko lang.
"Basta ipakita mo lang ang killer smile mo sa kanila. Charming ka naman, eh."
He smiled back.
"Really?"
"Yes."
He heave a sigh
"Sana tablan sila ng charms ko."
"Naman! Kaw pa ba?"
Maya maya lang, nakalapag na ang eroplanong sinasakyan namin. Ang sakit ng leeg ko dahil sa four hours na byahe.
