Chapter 7

41.3K 1.8K 247
                                    

I dashed out from the Sapientiae room. I have no other schedules for this day kaya't nagikot-ikot ako sa Phoenician Base.

Unlike the dazzling marble and crystal walls of Pelagus Arce or the main castle, this Base is less fancy. Gawa ito sa mga bato at tila protektadong-protektado dahil sa kaliwa't kanang mga Centaurs, the half human and half horse creatures. Matagal ko na ring napapakinggan ang ilang myths about them, mga haka-haka na 'di ko alam ay totoo rin pala.

Mula rito sa second floor, tiningnan ko ang malaking field na nasa sentro ng bawat castles. Marami ring estudyante doon na nakikipaglaban sa bawat isa, so I guess that's the training field.

Pinasadahan ko ng tingin ang bawat isa, but one man got my eyes stuck on him. He smoothly wielded his sword while attacking his enemy. The sun shone on his golden hair, and his bright heavenly eyes reflected the sword in front of him.

Mukha siyang anghel, kahit ang mga galaw niya'y mala-anghel. So I bet, he's an angel. A pure blooded angel.

Pinaikot niya ang kaniyang sword at biglang itinapat sa nakahiga na niyang kalaban. His expression was nonchalant, calm. Para bang forte niya lang ang pakikipaglaban at wala lang ito sakaniya. Ang bilis niyang naipatumba ang kalaban!

Itinapon niya nalang ang espada niya at inalalayang tumayo ang kaniyang kalaban. He smirked at him and left.

Pinanood ko lang ang kaniyang likod, ang paglakad at ang buhok niyang napakaganda. His white suit fit him more.

"Leviticus Malcolm, a peculiar." Nagitla naman ako nang biglang may magsalita sa tabi ko.

Si Rain pala. Nakatingin siya doon sa lalaki, at saka ibinaling ang tingin sa'kin. His eyes flickered fire, ngunit kaagad iyong nawala nang magsalita siya.

"Si Levi ang pinakamalakas sa peculiars, at isa rin siyang royalty sa mortal realm. An heir to be exact. He's quite famous for his looks and skills, and I see, kahit ikaw natamaan." My mouth twitched at his last phrase.

Iyong lalaki pala na tinitingnan ko ang tinutukoy niya. True, natamaan ako ng tikas niya but there's more of that man aside from the looks and skills. Ramdam ko.

"Ano bang kapangyarihan niya?" Tanong ko sakaniya, I'm getting more interested. I know I was supposed to ask Rain another matter. . . The dragon, but I couldn't help it.

He burst out laughing, but he bit his lip to stop himself. He looked down to where Levi was, but I could still feel him laughing. Ugh this jerk! Is he mocking me?

Pinasadahan niya ng kaniyang kamay ang puting buhok niya nang i-angat niya ang tingin niya sa'kin. Naroon parin ang ngiti sa kaniyang labi.

"Rain Evan Delvar!"

Suddenly, his smile faded when I mentioned his full name with threat. Pinikit niya ang kaniyang mata at nag-igting ang kanyang panga.

Pagmulat niya, naging pula na ulit 'yon. Ano'ng nangyari dito sa lalaking 'to? It was like we were back to square one. His blazing eyes were glaring at me the same way again, as if he isn't himself.

Once again, I saw the aura of the dragon behind him. Their eyes bored into mine, until they both spoke the same word. Fylgja.

"Fylgja," sabay naming bigkas ni Rain. Hindi ko namalayang binanggit ko rin 'yon. It was my first time hearing that word, but I felt like I knew it.

My heart throbbed. I felt some energy from the Phoenix Tower, at gayundin si Rain. Sabay kaming napatingin doon at nagulat nang biglang may dragon na umugong. Ang dragon na nasa aura ni Rain!

Lumipad ito sa ere at bumubuga ng apoy. Halos lahat ng Phoenicians ay naalarma, but they didn't run. Instead, they altered a stance to fight.

The dragon looked furious, at lahat sa kaniya'y nag-aapoy. Ang mga phoenicians sa loob ng towers ay lumabas, maging ang mga Highness and Masters.

Phoenix AcademyWhere stories live. Discover now