Kimliksiz Notlar

Bölüm 1

Kitapları yerine dizerken, dün yarım kaldığım kitabı da elime alıp sandalyeme oturdum. Öğleden önce kimse gelmezdi buraya, öğlene kadar tüm dükkan benimdi anlayacağınız.

Her zaman şarkılarına hayran kaldığım siteyi açıp kulaklığı kulağıma takarken, bana bakıp gülen Sultan ablaya göz kırparak kitaba gömüldüm. Üniversite için hiç ümidim kalmamışken hem çalışıp hem okumam için almıştı beni işe. Iyi ki de almıştı, başka türlü bu kadar güzel kitapla iç içe olmam mümkün dahi değildi. Ve tabi tahsilime devam etmem de.

Bu iş benim için resmen mucize olmuştu. Mucizelere asla inanmayan ben, körü körüne bağlıydım artık onlara.

Son iki gündür devamlı çalan şarkı tekrar çalmaya başlarken eşlik etmeye başladım. Sitelerde gezinirken, alt tarafa gelen reklama yanlışlıkla tıklamam üzerine denk gelmiştim bu siteye. Çalan müzik hiç duymadığım bir müzik olmasına rağmen öylesine güzeldi ki çıkmamıştım bir türlü siteden. Çocuk hem kendi yazıp hem de kendisi seslendiriyordu müzikleri. Sesinin tınısı öyle güzel, öylesine içtendi ki, bir kere dinleyince bir daha vazgeçemiyordun. Bir kaçını sitenin özel bölümünden istemiş ve indirmiştim. O yayın yapmadığı zamanlarda dinliyordum. Çocuk şarkıları atıp keyifli dinlemeler yazmak dışında tek bir cümle bile yazmamış, beklediğimin aksine konuşmaya çalışmamıştı bile benimle. Yaptığı tek şey şarkı söylemekti, bazen de şiir okumak.

Kitabın diğer sayfasına geçip de arasında gördüğüm notla bir kaç saniye bakıştıktan sonra, kahkaha attım. Kimdi bu manyak?

Gözlerin öyle güzel bakıyor ki kitaplara, insanın satır arası olası geliyor.