Alp'ten devam
Ecem'i burdan götürmem gerekiyordu. Ama nasıl? O benden bu kadar nefret ederken asla benimle gelmezdi. Onu zorla götüremezdim de, daha fazla canını yakmak istemiyordum.
Ecemi aramak için telefonumu elime aldım. Ama bir türlü arayamadım. Ne diyecektim ki? Tam arayacakken Ecem beni aramıştı. Belki dün dediklerimden etkilenip beni aramak istemişti.
"Alo güzelim"
"Alp bu neyin nesi. Senin katil bir psikopat olduğunu biliyordum. Ama bu kadarı, bu kadarı da fazla."
"Ecem, nediyosun sen? Bi ne yaptığımı bilsem"
"Bilmemezlikten geliyorsun bide. Senin kadar cani birini görmedim. Yeter artık! Uzak dur benden. Senin yüzünü bile görmek istemiyorum."
"Ecem! Söylesene ne yapmışım? Geveleyip durma."
"Cihan. Ona yaptıkların. Çok. Çok acımasızca."
"Hak etti. Sana yaptıklarından sonra ne yapmamı bekliyordun? Öyle boş boş dursamıydım! He!"
"Bağırma bana. Artık yüzünü bile görmek istemiyorum. Arama beni!"
Deyip kapatmıştı. Nasıl öğrenmişti? Kim yollamıştı? Bi öğrensem onu elime geçirip bi güzel benzetirim ama kim olduğunu bilmiyorum. Tam bana yeniden güvenecekken yine herşey başa dönmüştü.
Ecem'den
Artık Alp'i gerçekten görmek istemiyordum. O bir katildi. Acımasız biriydi. Kötü biriydi. Psikopatdı. Bide beni sevdiğini söylüyordu. Ona güvenmemi istiyordu. Ona nasıl güvenebilirdim, onu nasıl sevebilirdim? Beni düşüncelerimden ayıran sedef olmuştu. Ne ara gelmişti ki?
"Ecem, geçmiş olsun. Sen iyi misin?"
"İyiyim. Gün geçtikçe daha iyi oluyorum."
"Ağlamışsın."
Ne ara ağlamıştım ki?
"Korku filmi izlemiştim. Ondandır."
"Peki bakalım öyle olsun. Hep evin içinde canın sıkılıyordur. Hadi kalk. Dışarıya çıkıyoruz. Gezeriz. İyi gelir."
"Tamam. Üzerime rahat birşeyler giyiyim. Sen çık bekle beni hemen gelirim."
"Tamam. Bekliyorum."
Bizim binaya yakın olan cafeye gidip oturmuştuk. Çok insan yoktu. Bu yüzden burasını çok seviyordum.
"Benimde yeni haberim oldu senden. O yüzden bugün gelebildim."
"Önemli değil. " Deyip gülümsedim.
"Sana birşey söyliycem. Hazır mısın?"
"Çok heyecanlandın. Söyleyeceğin şey baya önemli sanırım."
"Benim sevgilim var. Yaklaşık 1 aydır çıkıyoruz adı buray ve çok iyi biri. Onu tanısan sende seversin."
"Senin adına sevindim. Hep mutlu olun."
"Teşekkür ederim canım. Eee senin nasıl?"
"Ne nasıl?"
"Sevgili durumları"
"Yok. Böyle iyiyim ben."
Alp'ten haberi yoktu. Hiçbir arkadaşıma söylememiştim zaten. Söylemeyecektimde. Bilmelerine gerek yoktu.
"Peki bakalım. Ama benim fazla zamanım yok. O yüzden gitmem gerek. Kalkalım mı?"
"Ben biraz daha burda Durucam. Sen git."
"Peki. Görüşürüz canım. Kendine iyi bak."
"Sende."
O gittikten bir süre sonra bende ayaklanıp eve gitmeye koyuldum. Buralarıda akşamları çok ıssız oluyordu. Ama artık alışmıştım. Arkamdan ayak sesleri duymamla arkamı döndüm.
"Alp. Ne istiyorsun?"
Ama kimse yoktu. Herhalde ben yanlış duymuştum. Önüme dönüp yoluma devam edecekken maskeli biri karşıma çıkıp beni boğazlamaya başladı direndim ama fayda etmiyordu.
Son. Nasıl buldunuz? 🤗
