Burdan nasıl gideceğimi düşünürken odaya elinde bir tepsiyle gelen Alp'e baktım.
"Acıkmışsındır. Bunları ye."
Birşey demeden sadece yüzüne baktım.
"Ecem. Sana diyorum. Neyse ben buraya koyayım. Sen yersin."
Deyip odadan çıktı. Yemiycektim işte. Beni burda tuttuğu sürece yemeyecektim. Kapıyı kilitlememişti sanırım kapının yanına gidip kolunu çevirdim. Ve açıldı. Gerçekten kilitlememişti. Burdan gidebilirdim. Eğer ondan kurtulabilirsem, annemin yanına gidicektim onu görmem gerekiyordu. Beni özlemiştir. Bende onu özledim. Aşağıdan Alp'in sesini duymamla o yöne doğru baktım. Adamlarına birşeyler söyleyip çıkmıştı. Ardından da adamları çıkmıştı. Onlar gittikten sonra bende kapıya yöneldim. Yavaş adımlarla oraya doğru gittim. Ne olur ne olmaz. Kapıyı açtım ve dışarıya baktım. Kimse yok gibiydi. Kapıyı sonuna kadar açıp dışarıya adımı mı atıcaktım ki kafamı çevirir çevirmez dışarıda Alp'i görmemle geriye adım atmam bir olmuştu. Kolumu tutup beni hızlı bir şekilde içeriye attı. Ne ara gelmişti ki? Önüme gelen saçlarımı çekip yüzüne baktım. Oldukça sinirli görünüyordu.
"Beni hiç sevmiyor musun? Neden? Neden sürekli benden kaçıyorsun?"
"Ne? Seni sevmemi mi bekliyorsun? Beni öldürmeye çalışan birini neden seviyim?"
"Özür dilerim."
Ayağa kalkıp karşısında durdum tam
"Biliyor musun? Aslında ben sana acıyorum. Annen yüzünden böylesin. Ama bu bana herşeyi yapabileceğin anlamına gelmiyor."
Kapıya yöneldim. Burdan çıkıp gitmek istiyordum artık. Tam çıkıcaktım ki kolumu tutup kendisine cevirmesiyle öylece yüzüne bakakaldım. Çaresiz bir çocuk gibiydi.
Bana sarıldı ve "gitmeni istemiyorum Ecem. Ben sensiz yapamam." Deyip ağlamaya başladı.
"A-alp."
"Gitme."
"Gitmek zorundayım. Annem'i görmek istiyorum."
"Gitme Ecem. Gitme. Seni çok seviyorum."
🌼🌼 Nasıl buldunuz?
