Pagsulat ng Kuwento 101 (Published under PSICOM PUBLISHING)

VI. Characters

Ang bawat kuwento ay mga pangyayaring umiikot sa isa o higit pang bilang ng mga tauhan. Walang kuwentong walang tauhan. Walang pangyayaring walang tauhang iniikutan. Ang tauhan ay maaaring hayop, bagay, o lugar na personipikado o personified, sa halip na aktuwal na mga tao.

Dahil ang kuwento ay laging nangangailangan ng tauhan, importante na nababagay ang pangunahing tauhan sa uri ng kuwentong isinusulat. Great stories make great characters. Great characters make great stories. Ang maririkit na kuwento ay laging nagtatanghal sa kariktan ng mga tauhan. Gayundin, ang mga maririkit na tauhan ay laging nagbubuyo sa maririkit na kuwento. They go hand and hand.

Ngunit paano malalaman kung marikit, epektibo, at buhay ang isang tauhan? May sinabi si Leslie Gordon Barnard ukol dito:

Don't expect the puppets of your mind to become the people of your story. If they are not realities in your own mind, there is no mysterious alchemy in ink and paper that will turn wooden figures into flesh and blood.

Ayon kay Barnard, ang isang epektibong tauhan ay tunay at buhay sa isipan ng manunulat. No, it doesn't mean that we have to meet our characters in real life or that we have to base them in real life for them to be real. Ngunit marapat daw na bilang mga manunulat, ang ating mga tauhan ay hindi mga puppet o manika lamang na pinakikilos ayon sa kagustuhan natin. If they're alive to us, they have their own flesh and blood. They are breathing. At oo, ang ibig sabihin din nito, maaari silang sumang-ayon, tumanggi, o makipagtalo sa atin.

Parehas ni Barnard ang pananaw ni Hemingway tungkol sa mga tauhan. Sinabi niya:

When writing a novel, a writer should create living people; people, not characters. A character is a caricature.

Sa pagsisimula natin sa pagsulat, maaaring ang mga impormasyong inililista natin sa tauhan ay ang kanila lamang kaarawan, mga paboritong bagay, edukasyon, pangarap, at iba pa. Ang mga ito ay mga datos na inilalagay sa Character Profile. Bukod sa mga nabanggit na detalye, ang mga kumpletong tauhan—simple man o komplikado—ay laging mayroong sarili nilang personalidad na maaaring naiiba maging sa nagsusulat. Tulad ng isang tunay na tao, sila ay mayroong sariling paniniwala at mithiin sa buhay. Sila ay may sariling paraan ng pag-iisip o psyche at mayroon ding sarili nilang background story o pinanggalingan. Dito pumapasok ang tinatawag na Characterization.

CHARACTERIZATION

Ang characterization ay isang literary device na ginagamit ng manunulat upang ipakilala o ipresenta ang isang tauhan o mga tauhan sa kuwento. May dalawang uri ng characterization.

Direct Characterization

Ang direct characterization ay ang direktang pagpapakilala at paglalarawan sa tauhan. This is the writer telling the readers directly about the character. Karaniwan itong makikita sa introduction ng tauhan sa kuwento kung saan agarang ibinibigay ang mga detalye ng kanyang kasuotan, personalidad, at itsura at pangangatawan.

Indirect Characterization

Ang indirect characterization naman ay ang pagpapakilala at paglalarawan sa tauhan gamit ang iba pang detalye at elementong nakapaloob sa kuwento.

Magkasamang ginagamit ang direct at indirect characterization upang magpakilala ng isang tauhang buhay at humihinga at nababagay sa kuwento.

Methods of Characterization

Sa sikolohiya, sinabi ng psychologist na si David C. Funder:

Personality refers to individuals' characteristic patterns of thought, emotion, and behavior, together with the psychological mechanisms—hidden or not—behind those patterns.