Зөвхөн миний дотор орших жижигхэн ёртөнц үү?
Цор ганц миний л гэх тодотголтой зүйлсээр дүүрсэн үргэлж амар тайвнаараа оршдог газар байгаа юм.
Бас нэг л зүйлд нь өөрчлөлт гарвал тэр чигээрээ сүйрхээр.
▫️▫️▫️
Жонгүг миний хажууд ирж зогсон "Ахиад л таарах шив" хэмээн ам нээв.
Би "Тийм ээ, бас үс чинь чамд цохиж байна" гэж хэлчихээд би хэлсэн зүйлдээ айхтар ихээр бантав.
Тэр инээмсэглэн "Буцаагаад хар болгох талаар бодож байсан юм, чамд таалагдсан юм чинь бодлоо өөрчиллөө" гэхэд нь би ахиад л түүнээс зугтахаар шийдэн өөр зүг рүү алхлаа.
Тэр миний хажууд байх үед тухгүй ч мэдрээд л баймаар мэдрэмж төрдөг. Мэдээж энэ мэдрэмж бол догдлох гэх мэдрэмж гэдгийг би хангалттай сайн мэдэж байлаа.
Гэтэл тэр миний алхааг гүйцэж ирээд "Ви, Чи надад үнэхээр тийм их дургүй юм уу? Байнга надаас дөлөх юм" хэмээн асуух нь тэр.
Би "Үгүй дээ"
Тэр "Магадгүй миний талаар буруу ойлголттой байвал би бодлыг чинь өөрчилж чадна шүү, тиймээс ганцхан удаа надтай ярилцаад үзээрэй"
Тэр надтай ойртох гэж хичээж байгаа нь жаахан л хөөрхөн байна. Жаахан л шүү.
Би "Ойлголоо тэгвэл залгаарай"
Гэхдээ эцэст нь мэдрэмжээ өөрөөсөө нууна гэдэг нь ямар хөгийн зүйл гэдгийг ухаарах шиг боллоо.
