Acquiescence of Diamond

Chapter 5

Warning: Explicit Content (Bad Language)

             I sighed by the time I went out of the museum of La Douleur. This is the last establishment I visited to inquire for any job vacancies but turns out wala pa rin akong mapapasukan. Priority raw kasi nila ay iyong mga history at anthropology students kaya't malabong matanggap ako.

             I sighed again saka napatingin sa baba kung nasaan ang fountain sa harap ng museum. Naroon na si Erj at nakatingala lang sa akin na naghihintay. Earlier, we agreed to talked at buong hapon ata kaming magka-chat sa Instagram tuwing break or bakante niya. He was the one who suggested me to visit some establishments na alam niyang may bakanteng trabaho.

             "You look tired." komento agad nito ng nakaupo ako sa gilid ng fountain. "Are you hungry?"

              Umiling ako, "Hungry for some job perhaps."

             "You will get one soon. This city isn't that big for you to find a job."

             Napatango na lang ako kahit nawawalan na ako ng pag-asa. Kung hanggang sa susunod na buwan ay wala pa rin akong trabaho, baka mapilitan na akong bumalik sa dati kong gawain. Whether I like it or not kaysa mamatay sa gutom.

             Then I remember why Erj is here with me today and why he messaged me at Instagram na akala ko ay pang-display lang ang account niya. He even followed my account, how amazing is that. Now, ako lang iyong pina-follow niya.

            "Bakit nga pala gusto mong mag-usap tayo . . . Erj?"

             Napabaling ito sa pangalang tinawag ko sa kanya. "That's not how you call me, Bealte."

             Napaikot ang mata ko, "Gustong-gusto mo naman na first name basis tayo, Chander?"

             Tumango ito, "It just sounds right when you're the one who's calling me by it."

             Chander. Napangiti ako saka napa buga ng hangin. "Pero ayokong tinatawag ako sa totoo kong pangalan."

             "What's wrong with it? Your name is so classic. Middle English, even its meaning suits you."

             I shrugged dahil hindi ko naman alam ang ibig sabihin ng pangalan ko, "Ewan, ang weird lang kasi wala namang tumatawag sakin nun—magulang ko lang noong bata pa ako."

             "Then I'll continue calling you by your real name."

             Natawa ako sa naisip saka bumaling kay Chander, "Bakit? Magulang ba kita?"

             Chander just stared at me, who's laughing before he smiled, "Of course not but . . . "

             Napawi ang ngiti ko at napalunok sa kung paano ito tumingin. This is the first time I notice how he looks at me. Then my letters for him came to my mind.

             "If this about the letters—" I cleared my throat and looked away, "Ano . . . I just wrote it kasi trip ko lang ganon? Saka . . . malay ko bang makakausap kita ng ganito kalapit tsaka malay kong babasahin mo mga yun? Isa pa ano—last na dapat yung kanina but nahuli mo ko so wala. I won't write letters for you anymore, promise."

             He tsked, "After all those years, ngayon ka pa titigil." 

             Is he going to reject me? Kasi okay lang. Deserve ko naman siguro. "If you're going to reject me, then sabihin mo na para tuloy-tuloy na pag momove on ko."