Bir Gece Ansızın (Texing)

39

"Anne tamam bir şey unutmadım hem okumaya gidiyorum ben kocaya mı gidiyorum sanki." Yarım saattir kapının önünde annemle, bir şey unuttun mu? bak oralarda yanlış şeylere gönül verme, hedefin sadece okumak olsun vesayre şeyler hakkında konuşuyorduk. Babam ise ilk 15 dk dinlemiş sonra o da pes edip içeri gitmiş televizyon izliyordu.
Bende gidip telefon bakmalıydım tabi uçağı kaçırmayacak olsaydım.

Evet! Uçağı kaçıracaktım.

"Aaa üstüme iyilik sağlık koca ne demek bak Leyla gözüm orda kalmasın bak korkutma beni."

Allahım lütfen sağ sağlim şu İstanbula varabileyim. "Canım annem bak gideceğim şöyle 4 sene koskoca 4 sene düzgünce okuyup geleceğim merak etme koca falan da yok için rahat olsun."

" Eminsim değil mi?" dedi.

Aaa yeter ama.

"Hadi anne bay bay Seni çok seviyorum öptüm iki yanağından. BABA BEN ÇIKTIM."

Arkamdan dua okuyan annemi bırakıp kendimi kapı dışarı etmiştim, önceden valizlerimi arabaya koyduğumuz için rahattım hızlıca apartmandan çıktım.

Arabanın yanında beklemeye başladım. Gözüm aşağı yokuşa takıldı biri koşarak yanıma geliyordu bu Selçuk muydu bana mı öyle geliyordu.
Evet! Gerçekten Selçuk'du manyak çocuk.

Nefes nefese yanıma geldi. "Yetiştim Yetiştim." Yere eğilmiş elleriyle dizini tutuyordu.

"Deli misin Selçuk bir yere gittiğim yok söylesen beklerdim zaten seni."

Ayağa kalktı yüzü kıpkırmızı kalmıştı, bu sırada babamda apartmandan çıkmıştı. "Ne bileyim kızım heyecan yaptım işte." Kollarını iki yana açıp beni arasına aldı. Kafamdan bir kere öptü. " Oralarda bir şey gelirse başına bir telefon bak hemen gelirim yanına." biliyorum hemen gelirdi küçükken mahallede beni döverlerkende bir bağırmamla  gelirdi. Bende ona sarıldım," İlk arayacağım kişi sen olacaksın buna emin ol yakışıklım."

Duygusal anımızı bölen tabiki de babamın korna sesiydi. Arabanın camından "Haydi geç kalıyoruz!" diye bağırdı. Canım babam bayılırdı güzel anları katletmeye.

Selçuk'un kollarından ayrıldım. El sallayarak hızlıca arabaya bindim.
Babam arabayı çoktan çalıştırmıştı, ben binincede direkt olarak arabayı sürdü. Evet görüşürüz güzel mahallem.

Yaklaşık 45 dakika sonra havaalana varabilmiştik. Babam ile vedalaştık sıkı sıkı sarıldım ondan nasihatler aldım babaydı sonuçta. Yanaklarından sulu sulu öptüm.

Ve artık uçağa binebilmiştim. Akif mesaj attı.

Akif: Bindin mi uçağa?

Mesaja cevap verecekken hostesten telefonları kaldırma uyarısı aldık.

Yinede hemen yazdım.

Leyla: Bekle beni Akif.

Gülümsedim anında görmüştü.

Ama ben telefonu kaldırıp çantama attım. Artık bundan sonrası 2 saat sonrasıydı.

Belki Akif ile gerçekten sevgili olurdum aramızda güzel bir şeyler geçerdi. Belki geçmezdi.

Ama geçeçeğini umut edip sevinmek hoşuma gitmiyor değildi. Sonuçta o Akif'ti eğer ona o gün mesajı atmasaydım bugün bunlar olamayabilirdi.

💕