Bir aynaya çarptım dün. Bir “ah” yükseldi içinden
‘’ Can kırıkların yok diye mi bu kadar pervazsızsın?” dedi bana. Ters ters bakmaya başladım ona. Sonra “Sen ne bilirsin benim hakkım da? Alt tarafı bir aynasına sonuçta. Elbetteki vardır herhalde benim de can kırıklarım insanım sonuçta.”dedim. O da gülümsedi bana ve dedi ki “Hayır yoktur can kırıkların. Eğer olsaydı ben senin için yalnızca bir ayna olmazdım ya. Ben senin dert ortağın olurdum. Yalnızca ben mi? Gökteki bulutlar, yerdeki toz tanesi bile bilirdi seni. Can kırıkların olsaydı günlük sevmezdin mesala bir masayı veya bir kitabı. O olurdu hayattın da ne kadar acıtsa da doyamazdın fotoğrafına bakmaya. Hızlı yaşamazdın hayatı. Mesala her nefesin özlem kokardı. Mesala Ağlamaktan utanmazdın. Demem o ki can kırıkların yok senin.” Hiçbir şey diyemedim usulca uzaklaştım.
Bu tarzı seviyorum kısa hikaye/ düz yazı/şiir karışımı. Bakalım siz sevecek misiniz yorumlarınızı bekliyorum 🖤🖤🖤🖤🤍🤍🤍🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
