Kalbimin üstünde
Beyaz bir leke
Hiçlik üstüne bir dize
Yolunu kaybetmiş bir aşık
Aklını kaybetmiş bir derviş
Hatıralar üstüme geldi
Yokluğun bendeki varlığını yendi
Sen benim beyaz lekem
Masum beyazım
Zehirli balım
Temizlenemeyecek kadar kirli
Kirletilemeyecek kadar sihirli
Seni lekeyen bendim
Beyaz olan hep sendin
Yalancı baharıma kandın
Ölümü düş sandın
Kokusuz kamelyalarımı
Deniz kokularına sardın
Seni özledim
Kızına gülümserken
Eşinin mezarında
Gözyaşlarını silmek istedim
Bir mezara sarılı o bedeni
Kendime resmetmek istedim
Yanlıştı seni o ellere ben ittim
Yanlıştı o elleri senden ben çektim
Yanlıştı ilk cinayeti beyazına ben iliştirdim
Farkındaydım sen hep onu sevdin
Bana sığındın onu bulmak için
Ben öldürdüm seni istediğim için
Her yalanıma kandın
Sen hep o beyaz kadın
Bense o beyazı lekeyle süsleyen zattım
Ona ihanet ettin
Katiline güvendin
Bilemezdin bilemezdin
Kaderim ellerindeydi
Aşkım tenindeydi
Bilemezdin
Bilemezdin
YOU ARE READING
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
