Ne kadar sevebilir bir insan
Masumiyetini kaybedecek kadar?
Belki de ölecek kadar
Kirlendim
Öldüm
Değerdi
Senin için değdi
Hazırlıksız yakalandım
Sana hazırlıksız yakalandım
Bilmiyordum
En büyük kötülüğümdün
Bilmiyordum
Aşkı saf sanıyordum
Gözyaşları temizler sanıyordum
Seni sevmek intihardı
Siyahtan korkardım
Kendimden korkardım
Karanlık yok eder sanırdım
Olamazdık
Mahkumiyet özgürlük olmazdı
Savaş aşka kucak acamazdi
Kanlı eller sevemezdi
Ölüm mutluluk getirmezdi
Ama oldu
Masumiyet aşka yenildi
Ben sana yenildim
Düştüm, kanadım, öldüm
Ama sen vardın
Ben vardım
Sen varken
Kusurlar güzeldi
Ölümler korkutmazdı
Şimdi ölüm yok
Savaş yok
Ellerimde kan yok
Bembeyaz tenim
Ve sen yoksun
Umut kötülükten gelir mi?
Umut karanliktan beslenir mi?
Benim umudum siyahtı
Benim umdum kötülüğe bulanmıştı
Şimdi her yer aydınlık
Renkler geri geldi
Ama ben göremiyorum
Feryat figan ağlamak istiyorum
Ama gözyaşlarım bile yok
Terk edildim ben
Ben kendimi terk ettim
YOU ARE READING
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
