Kendime sordum defalarca
Ben sevilmeye layık değil miyim?
Gittiğim tüm yollar duvarlarla dolu
Ve ben o duvalarda yalnızım
Cizdiğim tüm renkler sanki siyahtan ibaret
Ve ben o renge mahkumum
Hiç bilmiyorum bir gülüş ölüme sebep olur mu?
Ya ölüm yalnızlıkla mı dolu?
Kaybettim ben sanırım
Bir insan kimsesizlikte birini kaybedebilir mi?
Fısıltılar dolduruyor ruhumu şimdi
Görüyorum ben
Yalnız değilim
Ama onlar görmüyorlar
Dokunamayınca sevginin olmayacağına inanıyorlar
Gözlerin görmediğine kalbin hissetmeyeceğini iddia ediyorlar
Sohbet ediyor benimle sesler
Saçımı okşuyor
Görünmeyen eller
Deli diyorlar bana
Beni bu hale getirenler
Sevmeyi bilmeyip
Güçlüsün diyenler
YOU ARE READING
ŞİİR GÜNLÜĞÜ
PoetryBİR KIŞ GÜNÜ Bir kış günüydü Düştü dudaklarımdan adın Bir korla ısındı yüreğim Esti hayalime yüzün Rüzgarları sevdim o gün İlk kez yağmurları fark ettim Başını kaldırıp onları selamlayınca Bir kış günüydü Çocuksu bir inatla kaydım Kar beyaz kalb...
