"Ulan bari Polat de." dedi. Sesi yalvarır gibi çıkmış gözleri beklentiyle doluydu. "Mirza demiyorsan deme ama en azından Polat de."
"Sen yengeye Elif diyor musun?" dedim alayla bir dizinin repliğine gönderme yaparak.
"Sen Polat de. Gerekirse dünya...
Deprem oldu umarım iyisinizdir. Benim ödüm koptu 😢
Oy verip yorum yapmayı unutmayın olur mu? Hepsini okuyorum ve aşırı motive oluyorum.
Yorumlarda görüşürüz 💋
İyi okumalar 🤗
ओह! यह छवि हमारे सामग्री दिशानिर्देशों का पालन नहीं करती है। प्रकाशन जारी रखने के लिए, कृपया इसे हटा दें या कोई भिन्न छवि अपलोड करें।
(Mavi ve Karan)
💙🖤
Geçmiş zaman (Hamilelik dönemi)
Elif Naz saçlarını kesmiş uzun süre de etkisinden çıkamamıştı. Onu asıl etkileyen Mirza'nın da saçını kesmesiydi.
Zor bir dönemden geçiyor ama her şeye rağmen bağları asla kopmuyordu.
Duygu geçişlerinin çok olduğu bu dönemde Mirza tepkilerini kontrol etmeye çalışıyordu ama karısı o kadar değişik şeylere takılıyordu ki ne yapacağını şaşıryordu.
Zaman geçsin diye okuduğu kitapların çoğuna ağlıyordu. Hamilelikten önce çok ağlamazdı aslında ama şimdi her şeye ağlar olmuştu. Çünkü hamileydi.
Oysa Mirza okumak istediği kitapların; sonunu, konusunu, Naz'ı etkileyecek bir şeyin olup olmadığını inceleyip öyle okumasına izin veriyordu ama nafileydi. Naz ağlayacak bir şey illa buluyordu.
Mirza karısının sırtını okşarken televizyondan belgesel izliyordu. Karısı kitap okurken onu rahtsız etmemek için televizyonun sesini sonuna kadar kapatmıştı.
Ormanın kralı olan aslanın, dişi aslana olan bağlılığını anlatan bir belgeseldi.
Polat Mirza'nın, Elif Naz'a olan bağlılığı gibi.
"Biliyor musun Mirza!" dedi Elif Naz titrek bir sesle gözlerini okuduğu kitaptan çekerken. "Kelebeklerin ömrü bir günmüş."
Önlerinedeki yuvarlak sehpada duran siyah kalemi eline alıp bu bilginin altını çizmişti.
"Sayıların ne önemi var ki?" dedi Polat Mirza karısının dolmaya başlayan gözlerine bakarak.
"Yok mu?" diye sordu Elif Naz. Göz bebekleri titriyordu.
"Seninle bir gün, bir ömre bedel Boncuk." dedi Polat Mirza tüm samimiyetiyle.
