+ Morning
ថ្ងៃថ្មីក៏ចូលមកដល់ ពន្លឺនៃព្រះទិត្យក៏បាន រះមកលើផែនដី ដើម្បីបន្លឺដល់ មនុស្សដែររស់នៅលើផែនដីមួយនេះ ។ វេលានេះ គឺគេនាំគ្នាទៅធ្វើការអស់ហើយនៅ ឡើយតែមនុស្សបីនាក់ដែរគេងលើគ្រែ មិនទាន់ភ្ញាក់ ។
« ហ្ហឹម... » កាយតូចគ្រហឹមដើមកបន្តិច រួចក៏ព្យាយាម បើកភ្នែកសម្លឹងទៅមើលជុំ វិញខ្លួន ។
ថេយ៍ចង់ចិញ្ចឹមចូលគ្នាបន្តិច ហើយក៏ខំ ប្រឹងក្រោកពីលើគ្រែ ព្រោះតែនៅឆ្វេងស្តាំ ដៃរបស់គេគឺមានជុងហ្គុក នឹងជីមីនដែរគេង មិនទាន់ភ្ញាក់ ទើបខំក្រោកដើម្បីរត់ ចេញពីទីនេះ
« អួយ៎..ឈឺ.. » កម្រើកខ្លួនមិនទាន់នឹងអង្គុយ បានផងទឹកភ្នែកក៏ហូរជ្រាបចុះមក ក្រោម ព្រោះតែអារម្មណ៍ឈឺចាប់ រាងតូចយកដៃទប់ចង្កេះរបស់ខ្លួនថ្នមៗ ហើយក៏ព្យាយាមក្រោក សារជាថ្មី
« អាយយ៎..!! » ថេយ៍ស្រែកចាច់ពេលដៃមាំ ចូលមកអោបគេឲ្យគេងទៅវិញ ។
« ជុងហ្គុក..លែងខ្ញុំទៅ » ម្រាមដៃថេយ៍ ចូលមកចាប់ដៃនាយ ចេញពីខ្លួនតែគេគ្មាន កម្លាំងសូម្បីតែលើកដៃនាយចេញផង
« ចង់ទៅណា?..សឺត~~ » ជុងហ្គុក បន្ថែម កម្លាំងដៃកាន់តែអោបថេយ៍ខ្លាំងជាងមុន រួចក៏អោនទៅថើបថ្ពាល់ថេយ៍មួយ ខ្សឺតធំ
« ទៅផ្ទះខ្ញុំវិញ! » ទោះគ្មានកម្លាំងយ៉ាងណា ក៏ដោយ ក៏ថេយ៍នៅតែព្យាយាមដែរ ។ ដោយសារតែសម្លេងរំខានក៏ធ្វើឲ្យ ជីមីនបើកភ្នែកមកមើលអ្នកទាំងពីរ ។
ជីមីនមិននិយាយហើយក៏ក្រោកមក អង្គុយ នៅលើគ្រែពន់ខ្លួន រួចក៏ទាញកន្សែងមករុំ ពាក់កណ្តាលខ្លួនគេ ដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ ទៅ។ ក្រោយពីជីមីនចូលបន្ទប់ទឹកបាត់ ថេយ៍ក៏ខំរើខ្លួនចេញពីជុងហ្គុក
« លែងខ្ញុំទៅ!អាឡប់! » អត់ភាពអត់ធ្មត់ ថេយ៍ក៏ហាមាត់ស្រែកជេរជុងហ្គុកតែម្តង។ ស្តាប់សំដីថេយ៍រួចជុងហ្គុក ក៏សើច
« បើកភ្នែកភ្លាមជេរភ្លាមណ៎? » ជុងហ្គុក ថារួចក៏ក្រោកមកអង្គុយ នាយចាប់ជើងថេយ៍ ញែកចេញពីគ្នារួចក៏យកជើងថេយ៍មក ដាក់ពីលើស្មារបស់ខ្លួន
