+ 8PM
នៅក្នុងព្រៃដ៏សែនស្ងាត់ជ្រងំមានតែសម្លេង សត្វបក្សាបក្សីយំនាពេលយប់ ជាមួយនឹង សម្លេងទឹកជ្រោះដែរ ធ្លាក់ចុះមកពីលើភ្នំ បង្កើតបានចង្វាក់តន្ត្រីមួយយ៉ាងពិរោះរណ្តំ នាពេលរាត្រី នៅក្រោមពន្លឺដួងព្រះច័ន្ទ ។ ពន្លឺដៃភ្លើងមួយកន្លែងក៏មានពន្លឺភ្លឺតិចៗ នៅក្បែរទឹកធ្លាក់នោះ
« នេះឆ្អិនហើយ » សម្លេងតូចក៏បន្លឺឡើង ទៅអ្នកជាស្វាមីដែរអង្គុយនៅទល់មុខខ្លួន ព្រមទាំងចាប់កាន់ចង្កាក់សាច់BBQហុចទៅ ឲ្យជុងហ្គុកនឹងជីមីន ហើយអ្នកទាំងពីរ ក៏ទទួលវាពីដៃរាងតូចទៅ
« ក្នុងព្រៃនេះស្ងាត់ណាស់ » បានបន្តិចជីមីនក៏និយាយឡើង ព្រោះនាយសម្លឹងមើលនៅជុំវិញខ្លួនសុទ្ធតែជាព្រៃឈើគ្មានផ្ទះសម្បែងរបស់អ្នកស្រុកម្នាក់ណាឡើយ ទើបចេះតែមានអារម្មណ៍ថារៀងខ្លាច
« ធម្មតាក្នុងព្រៃគឺតែងតែចឹងហើយ » ជុងហ្គុកតបវិញទាំងមាត់កំពុងទំពារ
« តែរាល់ដងខ្ញុំមកជាមួយថេយ៍គឺមានមនុស្ស »
« ចុះពួកយើងមានទៅកន្លែងដែរឯងនិយាយឯណា? »
« ចេះតែឆ្ងល់ទៅ ព្រោះខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ »
« កុំភ័យអី ក្នុងកាបូបបងមានទឹកភ្លើង នឹងកាំបិត ហើយណាមួយគ្នាយើងគ្មានអ្នក ណាទន់ខ្សោយនោះទេ » និយាយដល់ត្រឹមនេះ ថេយ៍ក៏បែរមុខមកសម្លក់ជុងហ្គុក
« អូនកើតអី? »
« បងនិយាយថាមិចមិញ? »
« បងថាគ្នាយើងគ្មានអ្នកទន់ខ្សោយទេ »
« ចុះអូន? »
« ហាស៎?? » លឺរាងតូចថាបែបនេះនាយចង់តែសើចទេ មើលមុខអ្នកទន់ខ្សោយចុះ
« អូនទន់ខ្សោយប៉ុន្តែសម្លាប់មនុស្សគ្មានញញើតទេ បាញ់ត្រង់ដល់.ក. » ជុងហ្គុក សើចដើម.ក.បន្តិចហាក់ហួសចិត្តនឹងសម្តីរបស់ថេយ៍
« អូនកាចតែជាមួយបងទេ »
« ចឹងបើនៅជាមួយអ្នកផ្សេងអូនស្លូតមែនទេ? »
« អត់ផង តាមកាលៈទេសៈ »
« ចឹងហ៎? »
« ត្រូវហើយ » ថេយ៍ញញឹមទៅកាន់ជុងហ្គុកបន្តិចរួចក៏បែរទៅមើលសាច់ដែរអាំងនោះវិញខ្លាចថាវានឹងខ្លោច
