Yattığımız Yataklar, Battığımız Bataklar / Aslaz

24. Kabulleniş

Selam,

İyi okumalar. Dilerim seversiniz. 💕

Okuyan annelerimiz varsa, anneler gününüzü kutlarım. İyi ki varsınız! 💌

Sevgiler

-------

Soysalan hastanesine varmak üzereydiler, gece yaşanan çatışma sonrası herkesin kapsamlı sağlık kontrollerinden geçirilmesi için Neslihan ve Serhan'ın kesin talimatını uygulamak zorunda kalmışlardı. Asi, oturduğu ön koltukta yanında arabayı kullanan Alaz'a kaçamak ve tedirgin bakışlar atıyordu. Bahçede şahit olduğu, Yaman ve Alaz'ın görüşmesinde onlara yakalanmamıştı. Ancak aralarındaki mesafe ve bir süre sonra sessiz bir şekilde konuşmalarından dolayı tam olarak ne konuştuklarını anlayamamıştı. Vücut dilleri ve el hareketlerinden, hararetle bir konu üzerinde anlaşmaya çalıştıklarını tahmin ediyordu. Alaz'ın bakışlarında kararlılık ve adanmışlık görmüştü, kesinlikle o gece olanlarla ilgili bir şey biliyorlardı. Kendi başlarına ciddi işlere kalkışacaklarını, bu iki adamı biraz olsun tanıyorsa biliyordu. Ki biriyle beraber büyümüş, bir diğerine de âşık olarak hayatının en kuytu köşelerini görmüş, her halini tanımış ve aklına kazımıştı.

İçi içini yiyor ve karşılarına dikilip ne çevirdikleri konusunda hesap sormak istiyordu. İkisinin bir araya gelerek mantıklı bir eylem gerçekleştirmesini asla beklemiyordu Asi. Alaz'ın fevriliği, yapacaklarında sınır olmaması ve Yaman'ın ilkel korumacı dürtüleri birleşince çıkabilecek sonucu düşünemiyordu. Ayrıca açık bir şekilde onlara sorduğunda hemen açılmayacaklardı, inkâr edip üstünü örtmeye çalışacaklardı. Bu yüzden onları gün içinde yakından gözlemlemeye ve adımlarını takip etmeye karar vermişti.

Yine o kaçamak bakışlarından birini sol tarafına atmış ve tekrar önüne yola dönmüştü.

"Artık söyleyecek misin?" dedi Alaz, gözlerini yoldan ayırmış, bir eli direksiyonda ve meraklı gözlerle Asi'ye bakıyordu. Evden çıktıklarından beri gözlerini üstünde hissediyordu. Onun üstünde gezinen gözlerinin teninde bıraktığı sıcaklığa bayıldığı su götürmez bir gerçekti. Ama şimdiki bakışlarında farklı bir şey vardı, bir anlam arayışında gibi davranıyordu.

"Neyi?" diye hemen itiraz etti Asi, ondan tarafa bakarak.

"Ben de onu soruyorum, bir şey soracak veya söyleyecek gibi bakıyorsun ama devamını getirmiyorsun?"

Kafasını hafifçe geri çekerek kendinden emin konuştu Asi. "Sana öyle gelmiş, başka işim yok sana mı bakacağım."

"Dün geceden beri benimle yakından ilgilendiğin göz önüne alınırsa, benden başka işin yok gibi sanki." dedi yarım gülüşüyle.

Gözlerini devirdi Asi. "Sana iyilikte yaramıyor işte, bak hemen ne paydalar çıkarıyorsun kendine." diye ona çıkıştı.

Alaz, ona cevap vermek için ağzını açmak üzereydi arka tarafta oturan Çağla kafasını ortalarından çıkarttı.

"Bakın, dün geceden sonra bir de aile dramı kaldıramayacağım. Kavga ve cilveleşmelerinizi beni bıraktıktan sonra yaparsanız çok iyi olacak." dedi sıkıntıyla nefes vererek.

"Sen onu ikizine söyle Çağla, çünkü fena kafa açıyor ve işine geldiği gibi davranıyor." dedi Asi, kızgın bir şekilde, ondan sakladığı yeni şeyleri düşünmekten kendini alamıyordu.

Tekrar yola konsantre olmuş Alaz konuştu. "İşleri kendi yolumdan halletmeyi severim ama konumuzla ilgisini anlamadım Asi kız. Hem Çağla, biz kavga etmiyoruz, sen tetiklenmeye kendine yer arama. Bizim normalimiz bu."