Kirpiklerinden Kuşlar Uçurdum

Ruhterapi

Devası yok ruhumdaki kanser hislerin,
Devaya da zaman yok ya ölüyor benliğim.
İstifra ediyorum istifa eden gülüşlerimi,
Dönmemek üzere siliniyor hafızamdan.

Acıyarak bakıyor kanatsız meleklerim,
Ellerimden tutan şu bitkin gayretim.
Son nefesini verirken hücrelerim,
Tek tek dökülüyor ruhumdan.

Yavaş yavaş ölüyorum, yine sana yük olmadan...