Chapter 58

689K 7.6K 3.1K
                                    

Pabati Portion:

Hello sa mga admins kong cool na cool. Isang pasasalamat sa mga taong katulong ko sa hirap at ginhawa:

Abby Borja, Myka De Leon, SwEetmhyne's Mhyne, Anna Christine Velitario, Krynnkring Balbuena, Daryll Dave Merin Lopez, Jennifer Valeña, Arjelyn Bitong Magbojos, Jelly Mae Libag, Anj Bedia, Rizalee Delantero Jimena, Irish Toledo, John Matthew Asr, Isabel Magno, Yasmin Elmo, Racquel Bayan, Irish Toledo, Lyra Villaruz, Cha Cha Cerojano, Daryll Dave Lopez, Joco Boado, Michael Tadique.

Hello sa officemates ni Christian na nagtampo dahil hindi nabati. Hello, Apple and Irene! :)

---->Sa mga magpapabati, please tweet @ybbAsiBorja or @sabbiedoodle. You may also PM Eybi Biway on FB or Irish Toledo, or SwEetmhyne's Mhyne. Pero please lang, bawal makulit. Baka magalit sila. Hahaha. ‘Wag niyo sa akin sasabihin ang pabati niyo kasi makakalimutin ako. Sila na lang kasi sa kanila ko kukunin ang list. Thanks!

--

Copyright © ScribblerMia, 2012

Natapos ang maghapon pero hindi ko nakita si Karl sa campus. Hindi naman sa hinahanap ko talaga siya, sadya lang hindi magtampo ang aming landas.

Weh.

Sino ba ang niloloko ko?

Okay, fine. Medyo hinahanap ko nga siya at umaasa akong makita ko man lang siyang naglalakad or nakaupo or kumakain sa cafeteria or whatever.

Nakita ko sina Jigger at ilang CW members kanina sa hallway ng Humanities Building, pero wala si Karl. Nang mapansin ako nina Jigger, mabilis din nilang iniwas ang kanilang mga paningin at nilagpasan ako na parang walang nakita.

Hindi ko alam kung maiinis ako o matutuwa sa ginawa nila.

Dati kasi, sila pa minsan ang unang bumabati sa akin, either tatapikin nila ako sa likod, tatanguan, ngingitian, kakausapin sandali, o ‘di naman ay makikipag-apir.

However, today was different. It seemed like they never knew me at all.

Well, okay. If that’s the game they want to play, I’m in.

Who cares anyway? I don’t have to feel guilty. Besides, sila naman ang nanakit sa kaibigan ko.

Pinuntahan ko rin si Mike kanina sa infirmary pero ang sabi sa akin ng nurse ay nakalabas na raw ito. I tried to call him, but his phone was turned off. Baka nagpapahinga siya kaya hindi ko na siya kinulit pa.

Dumiretso na ako sa UP Gate at naghintay sa tapat ng Goldilocks ng jeep.

It’s been a long day. But I am glad that my friends were there to help me get through the day. Minsan ka lang talaga sa buhay mo makakatagpo ng tunay na mga kaibigan. Baliw man sila sa paningin ng iba, para sa akin, the best pa rin sila. Naks. 

Marami-rami na rin ang estudyante sa tabi ko na naghihintay ng masasakyan. Alas-singko na kasi ng hapon. Hindi bale sana kung kasabay ko si K—.

The Boy Next Door (Completed)Where stories live. Discover now