RUHUMU İYİLEŞTİR - DRAMIONE - Tamamlandı

Yeni bir başlangıç

Bölüm şarkımız Archive - Again. Çünkü hüzün...

If I walk away from you and leave my love, could I laugh again?

Eğer senden ayrılmak zorundaysam aşkım, yeniden mutlu olmamın imkanı var mı?

Eylül - Peron Dokuz Üç Çeyrek

Scorpius'u bir kez daha Hogwarts'a uğurlarken gözüm hiçbir şeyi görmüyordu. Astoria neşeli görünmek için çaba harcıyordu, son derece de inandırıcıydı. Aslında bütün yaz boyunca harika bir oyunculuk sergilemişti, Scorp yaz boyunca herhangi bir tuhaflık sezmemişti. Astoria'nın ailesindeki lanet kendini göstermeye başlamıştı, geri dönüş yoktu. Annesiyle daha fazla vakit geçirmesi için bu yıl Scorp'u Hogwarts'a göndermek yerine evde eğitim aldırmayı düşünmüştüm, hatta işime ara vermeyi. Ancak Tori şiddetle karşı çıkmıştı, Scorpius'un mümkün olduğunca normal bir hayat sürmesini istiyordu, düzenini bozmak ve travma yaratmak istemiyordu.

Tren uzaklaşırken içimde pişmanlık vardı, annesini kaybedeceğini bilmek elbette travma yaratacaktı ama en azından hazırlık olurdu diye düşünmeden edemiyordum. Eve giderken aklıma Tori'yle yaptığımız son tartışma gelince konuyu kapatmayı tercih etmiştim. Zaten geriye sayım başlamıştı, hayatımdaki en değerli insanı kaybedecektim, son günlerimizi kırgınlıkla geçirmek istemiyordum.

"Hayır Draco, öğrenmesi gerekene kadar Scorp hiçbir şey bilmeyecek." İtiraz etmiştim. "Yapma Astoria. Fırsatı varken seninle mümkün olduğunca çok vakit geçirmeli."

"Bu onu üzmekten başka işe yaramaz. Hazır olacağını mı sanıyorsun? Kim annesinin ölümüne hazır olabilir ki? Narcissa'nın son günlerinde ne kadar acı çektiğini bildiğin halde yaşamasını dilemedin mi? Beni tükenirken görmesini istemiyorum. Beni iyi günlerimle hatırlamalı."

"Buna izin verirsem beni ömrünün sonuna kadar affetmez."

"İlk başta kızacağı kesin ama zamanla seni affedecektir. Ama öğrenmesine izin verirsen, ben seni asla affetmem. Scorpy, son ana kadar bilmeyecek."

Bu aşamada itiraz etmem mümkün değildi. Kaldı ki, annemin vefatı, uzun süreli hastalığını başından beri bilmeme rağmen, kendi ailesi olan yetişkin bir adam olmama rağmen, annemle gerçek anlamda yakın olmamamıza rağmen yıkıcı olmuştu. 12 yaşındaki bir çocuktan bu olgunluğu bekleyemezdim. Sonunda Scorpius'un tatillerini evde geçirmesine karar vermiştik. Oğlumuz gelmeden önce Astoria güçlü iksirler ve göz boyayan tılsımlarla kendini toplayacaktı. Scorpius'u düşünmek, kendimi düşünmemi engelliyordu, oğlumun varlığı mücadeleyi bırakmamı engelliyordu.

Astoria'nın Cenazesi'nden sonra - Haziran

Bana hayatımın en kötü gününü sorsalar vereceğim cevap tereddütsüz Astoria'yı kaybettiğim gün olur. Ne karanlık işareti aldığım gün, ne büyüceşuranın önüne çıktığım gün, ne de annemin öldüğü gün. Tori, Noel'den sonra iyice kötüleşmişti. Scorpius Paskalya için eve geldiğinde gerçeği daha fazla saklayamamıştık. Yaşının iyimserliğiyle annesinin iyileşeceğine inanıyordu. Ancak Tori başaramadı, mayısın sonunda direnmeyi bıraktı ve huzura kavuştu. Benim o günden sonra kavuşamayacağım huzura...

Scorpius'u okulun kapanma vaktinden önce almak için gerekli düzenlemeleri yaptıktan sonra Hogwarts'a gittim. Beni gördüğünde ne olduğunu anladı ancak okuldan çıkana kadar gururlu duruşunu bozmadı. Eve gelene kadar sabretti, izin isteyip odasına girene kadar bir damla gözyaşı dökmedi. O gece yanından ayrılmadım, bütün gece ağladı, annesinin bedenini göstermem için yalvardı, kabul etmediğimde öfke krizi geçirdi, eline geçen her şeyi kırıp döktü. Sabaha karşı az da olsa sakinler gibi olduğunda annesinin fotoğraf albümünü gösterdim. Aylardır Scorpius için Astoria ne zaman kendini iyi hissetse fotoğraflar çekiyordum. Annesinin yanında olamadığı son aylara şahit olması için. Vermek için doğru zaman mıydı bilmiyorum ama işe yaradı. Albüme sarılıp bir kaç saat uyudu. Yataktan berbat şekilde kalkmıştı ama cenazeye giderken dimdik ve gururlu duruşuna kavuşmuştu.