TAMAMLANDI| "Şiddetle başlayan hazlar, şiddetle son bulurlar. Ölümleri olur zaferleri, öpüşürken yok olan ateşle barut gibi."
-William Shakespeare/Romeo and Juliet
Jimin son derece önemli bir dersten az önce çıkmıştı ve tüm ders boyunca tek bir şeyi düşünmüştü;
Tiyatro çalışmasından kaytarmak.
Ama maalesef aklına mükemmel bir plan gelmediği için şu an telefonda doğaçlama yapıyordu;
"Neden? Sürekli bunu yapıyorsun Jimin!"
Taehyung sinirlenmeye başlamıştı ve bu iyi bir şey değildi. Jimin telefonu daha sıkıca tutup hızlı adımlarla okulun koridorunda kimseyle göz göze gelmemeye çalışarak yürürken konuştu;
"Çünkü, ımmm şey, kedimi beslemem lazım."
"Senin kedin yok."
"Tabii ki var! Yoongi ne oluyor zannediyorsun? Yemek yapmam lazım ona. Bu aralar çok şey çünkü... Kötü."
Taehyung kesinlikle bu numarayı yememiş olsa da sadece arkadaşının acı çekmesi hoşuna gittiği için oyunu sürdürdü;
"Nesi var?"
"Şeyi var... Aşk acısı çekiyor, sanırım?"
Yoongi ve aşk acısı çekmek... Tae kendini gülmemek için zor tuttu.
"Jimin sana birşey söyleyeyim mi? Yalan söyleyemiyorsun. Kıçını kaldır ve tiyatro salonuna gel! Bugün asıl hoca gelecek ve konuşma yapacak herkesin provada olması lazım."
Jimin anın verdiği hayal kırıklığı ile yürümeyi bir anda kesip durunca hemen arkasında yürüyen bir kaç kişiyle çarpıştı. Yine kendini utandıracak bir şey yapmıştı işte.
"Ah özür dilerim!" Yabancıların gözlerine bakmadan ortaya bir özür fırlatıp hızlı adımlarla oradan uzaklaşırken içinden Tae'ye lanet okuyordu.
"Herkes mi gelecek?"
"Evet."
Tekrar denedi, "Yani demek istediğim, herkes mi?"
"EVET JİMİN VE GELMEK İÇİN 10 DAKİKAN VAR!"
Ve telefon yüzüne kapatıldı.
&&&&
Jimin: Yoooooooooongiiiiiiiii Şu dünyadaki en sevdiğim inasn İnans İNSAN
Yoongi: Yazamamanın sebebi acaba yalan söylüyor olman olabilir mi?
