Moonlight Blade (Gazellian Series #4)

Chapter 46

Chapter 46

Pagpili

Natipon ang magkakapatid na mga Gazellian at ang kanilang mga kapareha sa tanggapan ng mga bisita.

Kapwa nakangiti ang kanilang mga labi, tawanan at biruan na tila walang nakabinbing suliranin ang kabuuan ng Parsua. Hindi ba't anumang oras ay maaaring magkaroon ng ikalawang pagsugod ang mga kalabang emperyo?

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong maging reaksyon sa sitwasyong ito. Kagigising ko lamang mula sa pagkakatulog dala ng isang digmaan, ngunit ngayo'y tila ang dahilang ito'y hindi kayang sirain ang magaang presensiya ng pamilyang nasa harapan ko.

Nangunguna sa kasiyahan ay si Reyna Talisha habang inilalatag ang malaking kahon na naglalaman ng larong kanyang sinasabi.

Ang mga lalaking Gazellian naman ay nagsimulang buhatin ang eleganteng mga upuan at kani-kanilang dinala sa tabi, tanging kami lamang ni Dastan ang nanatiling nakatayo at nanunuod sa ginagawa ng mga kapatid niya.

Hindi rin nagtagal ay dumating na rin ang mga bata, si Divina, Dawn at Dusk na agad nagliwanag ang mga mukha nang makita ako at si Dastan. Buhat ni Zen si Divina at Dawn pero nang makita nila si Dastan ay halos mag-unahan ang dalawang prinsesa para yumakap sa hari. Nakangisi rin sumunod sa kanila si Dusk.

Kumakamot sa kanyang ulong bubulong-bulong ang prinsipe ng mga nyebe kay Claret na ngumiti lamang sa amin ni Dastan. Si Adam lamang ang wala dahil may kailangan daw silang pag-usapan ng kanyang pinsang si Lucas.

Tipid akong ngumiti nang sumagi sa aking isipan ang isa sa aking hinahangaang lobo noon pa man, siya'y katulad ni Adam na nararapat lamang ipares sa isang matapang na prinsesa.

"My king!" natutuwang tawag ni Divina.

Lumambot ang mga mata ni Dastan nang makita ang kanyang mga pamangkin. Sa magkakapatid na Gazellian si Dastan ang kilalang pinakamalapit sa mga bata. Ramdam kong maging ang aking puso'y tila unti-unting matutunaw nang bahagyang yumuko si Dastan at inilahad ang kanyang mga braso sa mga batang tumatakbo patungo sa kanya.

Simula nang dumating ako sa Parsua Sartorias suliranin na lang ang dala ko sa kanila, siguro'y tama ngang kahit sandali'y makalimutan namin ang problema.

Nakaluhod na si Dastan nang sandaling yumakap sa leeg niya si Dawn at Divina, nasa malapit din si Dusk at natutuwang pinagmamasdan ang kanyang hari.

"How's my prince and princesses?" binuhat na niya ang dalawang prinsesa habang tumabi naman sa kanya si Dusk hawak ang kanyang binti.

"Do you want me to carry you, too?" sumilip si Dastan kay Dusk.

"No, My King, I am a big boy now."

Natutuwang nanuod lamang si Claret at Lily kay Dastan at sa kanilang mga anak. Si Kalla at Naha naman ay abala na sa pagtulong sa reyna at sa larong kanyang hawak. Kinakabahan ako, ngunit pinilit ko munang ibaling ang atensyon kay Dastan at sa mga bata.

"We were so worried, King Dastan..." ani ni Dawn.

"We cried a lot..." sabi ni Divina.

"It's okay now." Tipid na sagot ni Dastan.

"Divina missed you a lot, Uncle Dastan." Humalik si Divina sa kanang mata ni Dastan, si Dawn naman ay sa kaliwa niya.

"How about your own Papa? I was gone, too." Kumento ni Zen mula sa malayo.

"I played with you last night, Papa. Divina read a bed time story for you, and I kissed you a lot. Papa's always jealous, he's sutil na naman, right, King Dastan?"