nothing like us, taekook

1: "Yok, öyle el gibi durma, gül biraz; sana gülmeler yaraşır."

bölüm şarkısı: deniz tekin, el gibi
(bölümdeki şarkıları sadece güzel oldukları için koymuyorum, fiki veya bölümü anlatan şarkıları koyuyorum o yüzden lütfen bölümü şarkılarla okuyun, türkçe diye dinlememezlik etmeyin, LÜTFEN)

vee geçen bölüme gelen yorumlar için çok teşekkür ederim, bu tatlılığa beni alıştırdınız, umarım bu ve bundan sonraki bölümlerde mahrum etmezsiniz beni yorumlarınızdan😔😠

(taehyung'un küçük kızı chaeryoung ile tanışın✌🐰)

***

"Hyung, şu televizyonun sesini kısmayı öğrenmen için, kaç defa daha uykumun bölünmesi gerekiyor?" Sıkılı dişlerimin arasından bolca bezmişlik ve sinir kokan bir sesle adeta hırladığımda, sağ elim, sadece bir dakika önce yataktan kalktığımdan ötürü resmen çalı süpürgesine dönen saçlarımın arasındaki yaptığı işe ara vermeden devam ediyor ve tutamlarımı okşayarak bir düzene sokmaya çalışıyordu fakat nafileydi, hafifçe suyla ıslatmadığım sürece düzelmesi neredeyse imkânsızdı.

Sesim benden önce salonumuza ulaşırken tek bir hamleyle, sinirimin eylemlerime yansımasına engel olamadığım kanıtlar gibi sertçe salonun kapısını araladığımda yemin ederim öyle çok sinirliydim ki, önce Seokjin hyungu ardından da televizyonumuzu beni güzel uykumdan uyandırdıkları için yumruk manyağı yapmak istiyordum, evet bunu gerçekten de istiyordum. Kendi kendime uyandırılmadığım her vakitte olduğu gibi öfke topuna dönmüş uyku sersemi bedenimi açtığım kapıyla birlikte salona attığımda, ne kanımı kaynatan sinirimden ötürü hızlı hızlı yükselip alçalan geniş göğsümün varlığını, ne de yeni uyandığım için net görmeyen bulanık bakışlarımı umursuyordum. O an için umrumda olan tek şey bağırıp çağırarak sinirimi atmaktı.