Bölüm 2

145K 4.1K 666
                                    




Asiye

-Bak sen zannediyor ki geri adım atacağız. Sen kimsin kim de koskoca Cihan ağayı kabul etmeyeceksin.

Oğullarına  ve kızlarına sevgi ile  baktı. Sinirle Mercan'a döndü.

-Kimsen yok ki üzülecek. 

Hikmet sinirle Asiye'ye döndü.

-Hatun attırma tepemin tasını... Bak sana da payını veririm.

Kadın paniklemişti.

-Tamam, bey yanlış anlama hemen. Sen de biliyorsun ki şu anda en uygun Mercan. 

Hikmet sinirle Mercan'a döndü.

-Bu akşam gidiyorsun.

-Öldür...

Gözlerinden akan yaşlara aldırmadı.

-Öldür bin kez ölmektense bir kez ölürüm.

Bu sırada hala baygın olan anneannesine döndü. Hızla üzerine kapanıp ağlamaya başladı. Tam da her şey yoluna girmişti. Tam da yolun sonunu görmeye başlamıştı. Tam da hayallerine küçücük bir adım kalmıştı... Halasının yanında sığıntı olsa da yine de bunlardan iyiydi. Evdeki çalışanlarla kalıyordu. Halası okumasına izin vermişti. Göz açtırmıyordu ama okusun başımıza kalmasın telaşındaydı. Dedesi sinirle belindeki tabancayı çıkardı. Oğullarına döndü.

-Alın Hatice'yi bağ evine götürün. Ben de geliyorum arkanızdan. De haydi. Bu kız anlamıyor.

Aydan korku ile Baran'a döndü. Ağlamaya başladı.

-Böyle olmaz olmamalı.

Baran sakince,

-Korkma bir şey olmayacak. Azcık sabır.

Baran ve iki ağabeyi hareketlenince  Mercan koşturarak   önlerinde durdu.

-Bırakın. Bin kez öldüm. Bir kez de anneannem için ölürüm. Berdel kabulümdür.

Hatice'nin üzerine kapandı.  Aydan ve Ceren hızla Hatice ve Mercan'ın yanına çömeldiler. Aydan Mercan'a acıyarak bakıyordu. Ellerinden tuttu.

-Özür dilerim seni bu durumlara düşürdüğüm için affet.

Mercan  sadece sustu.

-Affet ne olur. Bilseydim ahh bilseydim bu olaylar hiç yaşanmazdı.

Ceren

-Mercan hadi Hatice teyzeyi kaldıralım.

Hikmet tekrar karısının yanına oturdu.

-Mercan akşama tez hazırlan. 

Asiye yerinde nazlıca salındı. Mercan anneannesinin kollarının altına girerek kaldıkları kulübeye doğru gitti.

Birkaç saat içinde azcık olan birkaç parça eşyasını topladı. Zaten buraya ne için geldiğinden bir haberdi. Korkmuştu ama böyle bir şey de beklemiyordu. Tüm düzeni halasının evinde küçük odasındaydı.

Asiye gün içinde odasına akşam giyinmesi için, giyilmiş ama üzerindekinden daha iyi olan kendisinden en az üç dört beden büyük elbiseyi gönderdi. Sessizce kaderine giderken Ceren'e döndü.

-Okulumun son senesi acaba Aydan ile konuşmamı sağlar mısın?

Ceren kulübeden çıkmış soluğu Aydan'ın yanında almıştı. Az zaman sonra Aydan telaşla yanına geldi. Sevgi ile ellerini tuttu.

-Söyle kardeşim?

Mercan donuk sesle başını yerden kaldırmadan konuşmaya başladı.

-Ricam olacak.

-Söyle yeter.

Neredeyse ağlayacaktı.

-Abine söyler misin? Okuyorum. Son dönemim.

-Nerede?

Ceren atıldı.

Mimar Sinan da animasyon bölümü son sınıf

-Yaaaa...

ZORAKİ GELİN +18Where stories live. Discover now