KAFES. Vuslat Tuna Şiirleri. 22.

Gül Gibi Gülüşün

Zaten, gül gibi gülüşün her vakit senin
Gül yüzünü güllere degişipte mi geldin
Nerde olursan ol,ruhuma billur sensin
Ahu dilini bülbüllere deyipte mi geldin

İnsandır bu elbet gönlü sevdaya, serin
Pak kalbini aşka talip edipte mi geldin
Nereye gidersen git,vuslata adres yerin
Nur elini meleklere veripte mi geldin 

Bu dert bende sürünceme, şifa serpin
Kapıda köleni cellada satıpta mı geldin
Ne edersen et, gölgenden nasip verin
Saç telini kaderime salıpta mı geldin

Sabahım zindan, güne ışık perde çekin
Güneş payımı geceye katıpta mı geldin
Geçmiyor hazan iklimi bahara erdirin
Çiçek bakışını uzağa dikipte mi geldin

Vuslat Tuna